A walk in the park

dinsdag 5 maart 2024, een goeiemorgen met Wilfried

foto's An

Werd het gisteren de mooiste dag van het prille voorjaar?
'Morgen gaan we wandelen in het park', had An me voorgesteld op zondag.
Men beloofde immers een mooie maandag.

Beetje onbegrijpelijk als je de Westvlaamse nattigheid van die zondag meemaakte.
Maar ergens houdt het altijd op met regenen, zondag was dat op de grens van Oost-Vlaanderen en Brabant.
Waarom er dan niet in geloven op maandag.

Vol verwachting op maandagochtend de luiken opgetrokken om Leuven in de zon te zien gedijen.
Ik legde mezelf de verplichting op: om een uur gaan we wandelen.
Ik hield me aan de belofte en was er nadien blij om.
Mijn rug had wel wat tegen geprutteld maar was er finaal mee akkoord gegaan.

Observeren in het park maakte het dubbel leuk: de laatste sneeuwklokjes, de eerste bosanemonen,
het gekrijs van kraaien en er tussenin het totaal andere geluid van een niet thuis te brengen vogel.
Hoog in de bomen zat een koppeltje.
Van op de grond moeilijk te onderscheiden om welke soort het ging.
Had iemand zijn volière open gezet en zijn parkieten de vrijheid gegeven?
Hebben die zo een lange staart?
Wat opzoekingswerk, deze ochtend, brengt me bij de grasparkiet en halsbandparkiet.

Iets verder op de wandeling stuiten we opnieuw op een eeuweling die het onderspit tegenover de kracht van de natuurelementen
het heeft moeten afleggen.
Het maakt van onze walk in the park een indrukwekkende belevenis.

Een fijne dinsdag
à la vôtre
Wilfried