Ashels: een topconcert !!!
zaterdag 3 juni 2023, een goeiemorgen met Wilfried
We gaan toch niet in slaap vallen?
Dat is wat we vooraf dachten.
Ik had me de dagen vooraf niet geschoren om er zoveel als mogelijk ‘folk’ uit te zien , maar was bij nader inzien toch maar van het idee afgestapt,
wetende dat ik én het baardje, én de snor én het paardestaartje van Gido De Meester nooit zou kunnen evenaren.
Daar was tijd over gegaan en tijd ingestoken.
Het vormde maar een detail van het geheel: Ashels!
Twee broers, Ulrich en Paul Garriau en hun twee neven, Guido De Meester en Wilfried De Schepper.
Veel te bescheiden ’we zijn maar amateurs’, die maar wat blij waren dat niemand na de pauze in de bar was blijven hangen.
Zo kondigden ze het tweede deel van hun optreden aan.
Ok, amateurs maar dan wel op professioneel niveau.
Over de 35 voorbije jaren gegroeid tot waar ze nu staan.
Overloop even hun staat van verdienste met optredens in Dranouter, Winterfolk van de AB in Brussel, op festivals in Gooik en Na Fir Blog, Vlaanderens bekendste festival.
Optredens in Nederland, Duitsland, Frankrijk en Slovenië bewijzen de internationale erkenning.
Ik heb genoten en hoe!
Van wat ze brachten: klassiekers met een eigen modern jasje en eigen composities.
De Tango Rey van Astor Piazzolla.
Het nummer Bilou Braz, een Bretoense compositie waarbij voor het eerst en niet voor het laatst de doedelzak werd gehanteerd.
'De doedelzakken, er zijn er twee, zijn Vlaamse doedelzakken die u ook ziet op een schilderij van Breughel'.
Met de bindteksten tussen de liedjes leerde Ulrich Garriau het publiek niet alleen kennismaken met een instrument, het illustreerde de passie voor de muziek en die oude instrumenten:
de draailier, de hommellier, de fanterium, de melodium, het percussiewerk dat soms ingetogen beroerd werd, soms kracht uitstraalde.
De cello van Wilfried De Schepper die weemoed en hoop opriep, zo af te lezen in de mimiek van de muzikant.
Ja, er werd ook gezongen met verrijkende liederen zoals 'Herder met 1 schaap' van Wannes Vande Velde.
Dat ging als volgt: ‘n erder met 1 biest, ‘n erder met 1 schaap, ’n erder zonder hond.
Bij ‘Carefully taught’, een a capellanummer met een aanklacht tegen racisme, hoorde een aankondiging die tot nadenken stemde:
als racist wordt je niet geboren, je moet er zorgvuldig voor opgevoed worden.
Met de 4 Ierse polkas werd de ambiance nieuw leven ingeblazen.
Het zette aan tot dansen.
*Bij dat nummer kreeg ik de indruk dat Gido De Meester z’n snor maar niet in de juiste plooi kreeg.
Daar moest ik achteraf toch eens naar vragen.
We kregen er de gelegenheid toe.
Met ‘79ths farewell’, ’n Schotse mars over een brigade die in Waterloo ten strijde trok en een verdiend bisnummer werd Ashels getrakteerd op lang en luid applaus.
Ik hou hun agenda in de gaten want dit was een super concert.
*En dan kwam er in de bar achteraf de vraag over de snor van Guido de Meester.
De snor zat juist maar tussen de tanden stak het kleinste instrument dat de voorbije uren bespeeld werd: een mondharpje, amper een 6 tal cm groot.
à la vôtre
Wilfried
