dag 4 en 5 van onze 10-daagse reis
Zaterdag 23 september 2023, een goeiemorgen met Wilfried
ZATERDAG
Na de drukke voorgaande dagen nemen we wat gas terug.
Na het ontbijt staat Sommières op ons programma.
Sommières kennen we van een bezoek, vorig jaar.
Voor Patrick en Françoise is het geklasserde stadje nieuw.
Meerwaarde met dit bezoek: het is marktdag.
Niet zomaar marktdag, maar de verzameling van brocante, kramen met kledij en voor ons mannen, het interessantst,
de standen met fruit, groenten, kruiden, kaas en vlees.
Kortom, zowat alles om op de middag een klein hongertje te stillen.
Het is er een drukte van jewelste, maar na wat zoeken vinden we er ’n parkeerplaats. Gratis bovendien.
We laten ons meeslepen langs kleedjes, hoeden, petten, tafelnappen en de geur en kleur van lavendel enerzijds,
gedroogde pruimen uit Agen, kazen uit le Pays Basque, saucissons, look en ajuinen uit de Gascogne, typische schaaldieren uit de Middellandse Zee
en -het kan hier niet ontbreken, oesters uit het nabijgelegen Bassin de Thau, anderzijds.
Die oesters consumeren we in een cafeetje. Ze worden er aangeboden als dagsuggestie: 6 huitres voor…8 euro.
Na de middag rijden we terug naar Saint-Hippolyte-du-Fort.
Voor het eerst genieten we (alle 4) van het mooie zwembad van La Cigaloise.
’s Avonds rijden we naar Sauve, wandelen we de brug over en fotograferen we de aan elkaar geplakte huizen van het geklasseerd middeleeuws dorpje.
Het bezoek aan het dorp heeft eigenlijk een andere reden: we hebben een tafel gereserveerd in La Servane.
Het wordt te fris om op het terras te tafelen, ook al lokt het, om het te doen.
Maar binnen in, onder de uitgekapte rotsen is het er even gezellig.
10 voor het interieur, 10 voor de vriendelijkheid en 10 voor de bediening.
Gerechten, handgeschreven in het menuboek, soms met de vermelding: bereid volgens het humeur van de chef.
Dat kan hier dus niet verkeerd gaan.
Ieder bord is een compositie waar werk van is gemaakt.
Spijtig dat de gerechten niet altijd hetzelfde niveau halen.
De saus bij de suprème de volaille is wat ver gezocht, de saus van de wildstoofpot is waarschijnlijk gemaakt van een vrouwelijk everzwijn want het mist ballen’.
Zo blijven we wat figuurlijk op onze honger zitten.
Na het ‘linken*’spelletje van gisteravond wagen we ons nu aan een variant: om beurt noemen we een woord.
Aan de anderen om het eerst een liedje(?!) of een stukje daarvan te zingen waar het woord in voor komt.
Veel gekweel en nog meer hilariteit brengt ons terug naar ons hotel.
Zo sluiten we dag 4 van onze 10 daagse reis af.
Met het zout van Zoutelande en de peper uit Sergeant Peppers lonely heartclub band.
nota: *linken: zelf uitgevonden woordspelletje
om beurt wordt een woord of naam gezegd. De volgende aan beurt moet verder gaan met een woord of naam die daarmee
verband houdt. Bijvoorbeeld: slapen - snurken - Wilfried - schrijver - Jori - duif - Barcelona - kathedraal - kardinaal - Bonny - dorp
eenvoudig reglement: je mag alleen een naam gebruiken waarvan iedereen op de hoogte is (vb. bij Bonny wist iedereen dat het om een dorp langs de Loire ging)
ZONDAG - RUSTDAG
Onze laatste dag in Saint-Hippolyte-du-Fort willen we invullen met niets doen.
En of we daar in slagen. Na het ontbijt installeren we ons aan het zwembad, privé voor ons alleen.
We zullen het in de loop van de dag alleen moeten delen met een...bidsprinkhaan en mussen die er kwetterend plezier in vinden mekaar te besprenkelen.
Opvallend hoeveel mussen hier nog rond fladderen. Komt het door de soorten pannen op de daken die nog ruimte laten om een nest te bouwen?
Op de middag hebben we uit ons proviand wat kaas versneden. We hebben nog wat salami. Een halve fles witte wijn, 'n restje van eerder laten we in de ijsemmer
opnieuw koelen. Er is ook nog wat rood.
's Avonds eten we het best sedert de aanvang van de reis: opnieuw de scampi's in pate, hoofdgerecht een faux-filet van Aubrac
als dessert nougat glacé, meringue met kastanje-ijs en een super lekkere mille feuille, volgens tafelgenote.
à la vôtre
Wilfried
