dag 6 deel II en dag 7 van onze reis Tarn - Languedoc
Vrijdag 29 september 2022, een goeienamiddag met Wilfried
WOENSDAG deel II
Onze zesde dag van de vakantie brengt ons tot de boorden van de Middellandse zee.
Meer bepaald Sête op een smalle landengte tussen zee en binnenmeer, het Bassin de Thau.
En laat precies dan, voor een eerste keer op onze reis, het weer ons niet welgezind zijn.
Het regent.
Regen zoals wij die kennen, of die nu valt in de Westhoek of waar dan ook.
Ons eindpunt is Bouzigues, of beter gezegd een bar, restaurant of wat dan ook waar we oesters kunnen proeven.
Ook al heeft Bouzigues zelf geen oesterboeren, men serveert er oesters.
Parçeque les huîtres sont de bassin de Thau.
Met andere woorden, iedereen profiteert er van.
Wegens geen ‘wandelweer’ kiezen we voor de kortste weg auto-restaurant. Dat blijkt dan la Voile Blanche te zijn.
Een per geluk juiste keuze.
We betalen 62.00 euro voor …30 oesters + 4 oesters gratiné + 12 mosselen gratiné, geserveerd met een fles Picpoul de Pinet.
Na dit oesterfestijn wil ik toch iets meer weten over hoe de oesterkweek in zijn werk gaat.
Langs de Frans Atlantische kust is de oesterkweek afhankelijk van eb en vloed.
Langs de Middelandse zeekust is er geen eb en vloed.
Daarom hangen de oesters aan koorden die opgehaald worden.
Niet afgeven, maar doorgaan, dat heb ik geleerd toen ik met Patrick de Atlantische kust bezocht om mijn boek ‘Weg van Vis’ samen te stellen.
Zou het anders zijn langs de kust van de Middellandse zee? Nee toch?
Dus stappen we binnen bij een oesterkweker- distributeur.
Een vriendelijke man, de distributeur, staat ons te woord.
Hij stapte pas onlangs in het bedrijf maar aan zijn associé Philippe, die de eigenlijke oesterboer is, vraagt hij even tijd te maken voor een speciaal verzoek.
En zo voel ik me zes jaar na bezoeken bij de Labans, de Gaussems en de Laberguie’s plots weer als toen.
De naam van de oesterboer nu: Philippe Larrieu.
En ook deze man is maar wat blij en fier zijn passie met mensen te kunnen delen.
De oesters worden hier in het Bassin de Thau geboren en zullen er hun volledige levenscyclus verblijven.
In tegenstelling met bv. oesters in Charente-Maritime of andere gebieden op de westkust die versast worden naar Ierland om daar op te groeien.
Eens volgroeid keren die oesters terug naar Frankrijk om in hun gebied te verwateren.
Ook in het Bassin de Thau eist het zware werk voor een oesterboer zijn tol.
Jaar na jaar vermindert er het aantal oesterboeren.
Of dat ook een verminderde oesterproductie inhoudt is dan weer niet het geval.
Het zijn alleen de sterkste firma’s die overblijven. Larrieu is één van de 60 firma’s.
Ondertussen zijn we getuige van de bewerkingen van de oesters met het reinigen en sorteren volgens grootte.
Nog even lachen naar de fotografe en we kunnen weer verder.
Als mooie afronding van een dag die startte in de regen maar eindigt met een deugddoend zonnetje.
Dat maakt het zoveel aangenamer om terug te keren en foto’s te nemen langs de weg.
Dat met een zee van wijngaarden er meestal ook een perceel op de foto komt hoeft u niet te verwonderen.
Niet alleen lenen de wijngaarden van Domaine Sauzet tot mooie foto’s, ‘ s’avonds ontdekken we de wijn ook op de kaart van La Cigaloise.
Les champs de fruit is een aanrader.
7de dag DONDERDAG
Vandaag staat alles in het teken van de hernieuwde ontmoeting met Philippe Salasc.
Philippe ondertussen bezig aan zijn derde ligistratuur als burgemeester van Aniane.
Nog even recapituleren?
In 2000 wil de Californische wijngigant Robert Mondavi een van de mooiste stukken l’Arbroussas in Aniane ontginnen om er een wijngaard aan te leggen.
Arbroussas paalt o.a. aan Daumas Gassac.
Er komt protest tegen de toestemming van de huidige burgemeester die het project steunt.
Met de verkiezingen in zicht wordt er een nieuwe partij gevormd.
Op haar programma: verhinderen dat de Mondaviplannen uitgevoerd zullen worden.
Ze behalen de absolute meerderheid.
De partijleden zien in Philippe Salasc de bekwame persoon om als burgemeester Aniane, dat ondertussen de wereldpers heeft gehaald, te leiden.
Blijkbaar tot voldoening van velen wat resulteert in ondertussen de tweede verlenging van zijn mandaat.
Tijdens de voormiddag gaan we Saint Hippolyte verkennen. Een van de kerken heeft het woord van God daadwerkelijk omgezet: waar kunnen broden beter vermenigvuldigd worden dan in een tot bakkerij omgevormde kerk?
We trakteren onszelf op een koffie en zien leuke heren nog leukere karretjes voorrijden.
Iedereen kiest voor een vakantie op zijn manier..
Daarna is het tijd om te vertrekken.
Via Saint Bauzille de Putains en Causse de la Selle tot Saint Guilhem le Désert, het geklasseerde dorp langs de Gorges de l’Hérault.
Ook al is de toeristische drukte overal stil gevallen, in het dorp met de dikke boom blijft het altijd druk.
We lopen de snuisterboetiekjes af en ontmoeten er…Aurore, dochter van de Saint Benoît in Aniane en zelf uitbaatster van een hotelletje langs de Hérault.
Het weerzien (met foto) is hartelijk.
Maar het meest opzienbarende moment moet dan nog komen.
Precies op het afgesproken uur belandden we op de petite place in Aniane.
Philippe heeft ons eerder bemerkt dan omgekeerd, maar nog opvallender is zijn buur aan het tafeltje:
Jacques, papa van Aurore en vroegere uitbater van de Hostellerie Saint Benoit.
Getekend door ziekte en een operatie heeft de chef van de hostellerie toch nog de kracht opgebracht om ons op te wachten en ons te begroeten.
Philippe heeft het hem ’s middags verteld: tu ne sais pas avec qui j’ai un rendez-vous.
Het weerzien is dan ook een beetje emotioneel.
We vertellen honderd uit en antwoorden graag op de vragen: hoe is het met Ivan, Stefaan, Patrick, bonvoisin….
We moeten afscheid nemen, want het blijft toch een 50km rijden naar Saint Hippolyte.
We hebben de patron van de Cigaloise verwittigd dat het wel eens 20.00u zou kunnen worden.
Ook nu genieten we weer van wat ons wordt geserveerd: een salade verte foie de volaille en een pintadeau sauce de cèpes.
’s avonds zullen we voor de zoveelste keer op onze reis zeggen: ’t was een mooi dagje.
Wel met het besef dat het morgen de laatste wordt in het departement van de Gard.
VRIJDAG en ZATERDAG
Ik koppel deze 2 dagen in een dagbegroeting op zondag.
Vrijdag met het ophalen van de wijn in Grès Saint Paul en een mooi bezoek aan Sommières.
Zaterdag wordt het een laaaaange rit naar huis (1057km).
à la vôtre
Wilfried
