Dag 6 van onze vakantie Tarn - Languedoc
Donderdag 29 september 2022, een goeiemorgen met Wilfried
Ik was van plan om vandaag te schrijven over…, maar na onze repas van vanavond ga ik het bezoek aan de oesterboer in Bouzigues uitstellen tot morgen.
Met dien verstande, dat er ook nu weer niets onverwacht mag tussenkomen.
Want, het zou wel eens kunnen dat we vandaag (donderdag) bij de olijfboer op bezoek gaan.
Wil ik maar zeggen: neen we vervelen ons niet, ook al wil de zon niet altijd schijnen zoals wij het willen.
Vandaag onze eerste echte regenbui meegemaakt en dat net terwijl we onder het bord boven de A75 met aanduiding ‘Barcelone’ passeren.
Maar ook nu komt het allemaal goed.
Zo goed dat we ’s avonds afsluiten met napraten met de madame en de monsieur van l’Auberge Cigaloise in Saint Hippolyte du Fort.
Nu ik weet dat hij op de eerste dag van ons verblijf in zijn auberge mijn schrijfsels met google translate heeft vertaald mag ik niet langer wachten met een recensie te schrijven.
Ik kan niet anders dan beamen wat Valérie et Gilles Granier publiceren op de site van hun zaak.
Een etablissement waaraan ze de vorige 20 jaar gewerkt hebben om het tot een uithangbord te maken van Saint Hippolyte du Fort.
Dat konden we vaststellen op maandagavond: een volzet restaurant.
Samengevat zou ik zeggen: twijfel niet omdat de prijs voor verblijf en/of om er te tafelen u aan de eerder…lage kant lijken.
Het zijn van die plaatsjes die er nu eenmaal, hoe weinig ook, nog zijn.
Wat ik niet duur vind?
Repas aan 25 euro (salade Cévenol - bavette de boeuf - dessertkaart ) / kamer met 2 x ontbijt 80.00 euro (knapperig brood - kleine boterkoekjes en croissant - hesp - kaas - confituren...)
Geen balzaal, maar een leuke kamer, twee goeie matrassen, een kast om kledij op te hangen en/of te stapelen.
Een aparte badkamer, perfect afgescheiden douche, helder en licht, met zeepjes en shampo.
Dat alles perfect onderhouden door een attente vriendelijke mevrouw de menage
Ik dacht, die Gilles is gepassioneerd wat wijnen betreft, maar echtgenote Valérie is dat evenzeer.
Het zorgt voor een wijnalbum van hier tot ginder met alweer zeer schappelijke prijzen.
Waar bestel je op restaurant nog een fles wijn à 13.00 euro. Of een Daumas Gassac aan 60.00 euro, precies de prijs die je betaald als je op het domein een fles uit de overblijvende stock wil kopen?
Hier proef je een wijn en dan ga je die de volgende dag zelf opsporen.
Wat wij misschien zullen doen met die heel mooie Champ des Fruits van het Domaine de Sauzet, hier in de buurt.
Zo kan het gebeuren dat je na het etentje blijft napraten, zoals wij gisteren deden.
Wij niet alleen, ik zie het ook gebeuren aan andere tafels die er voor openstaan zich te laten inlichten door deze super vriendelijke gepassioneerde mensen.
Het voelt als thuiskomen bij mensen die je al lang kent.
Voor ons voor het eerst, maar zeker niet voor het laatst.
En dan hebben we nog niet eens het mooie zwembad uitgeprobeerd. Ook dat zit in die belachelijke prijs
à la vôtre
Wilfried
