Een pastoor op pensioen maar nog steeds met een missie!
Jullie lazen gisteren donderdag met 139 mijn dagbegroeting, bedankt daarvoor
vrijdag 29 augustus 2025, een goeiemorgen met Wilfried
Ik probeerde de lottrekking van de Champions league via de computer op HLN te volgen maar raakte niet echt wijs uit het systeem van de loting.
Bijzonderste was te weten tegen wie Club Brugge en deels toch ook Union zouden spelen.
Club lootte nog twee FCB’s. Niet van de minste: FC Barcelona en FC Bayern Munchen.
Met Barcelona op bezoek in Jan Breydel wordt het duimen en vingers likken.
Maar de meest opvallende en misschien ook meest gevreesde naam die Club Brugge te horen kreeg kwam uit het verre Kazachstan.
Niet dat Kairat Almaty de GROTE ploeg is, maar 5000 km van huis, goed voor 17u vliegen zijn niet de omstandigheden om over een ideale verplaatsing te spreken.
Daar moest nog eens over nagepraat worden met de Clubvrienden.
Waar kon dat beter dan in de Hoptimist.
We hadden een uurtje terras meegepakt maar het werd te frisjes om niet naar binnen te gaan.
De man aan het tafeltje naast het onze opende onmiddellijk het gesprek.
Het is niet moeilijk raden welk onderwerp werd aangesneden.
In zijn bevlogen gesprek etaleerde hij z’n kennis over heden en verleden van blauw-zwart.
Goeie aankopen hebben ze gedaan en Nilson, die mag weg. Dat was samengevat hoe hij het zag.
Zo kwamen we uit bij Roman Yaremchuk, de duurste aankoop die Club ooit deed.
Tegen zoveel wijsheid konden we moeilijk op. Ook de tafelgenoot van onze buurman niet.
De vrome minzame oudere man hield zich op de achtergrond.
Hij zou in de drukte van een volzette kroeg nooit opvallen, moest hij geen kruisje gedragen hebben.
Groot genoeg om er niet naast te kijken. Zelfs niet bij het gedempte licht van de kaarsen op tafel.
Terwijl z’n compagnon een litanie afstak over de soorten Geuze die hij graag dronk en in een adem vervolgde met een reeks streekbieren nipte hij van z’n …duvel.
'Een ‘klootzakske’ is ook lekker', vervolgde de gueuzedrinker.
Ik hield m’n hart vast. Nog meer van die vuile woorden en de pastoor zou misschien denken aan een duveluitdrijving.
Zo ver kwam het niet, mijnheer pastoor was reeds een tijdje op pensioen. Nu genoot hij op een andere manier van het leven.
Luisteren naar wat anderen zegden, ongeacht hoe het klonk.
'Of hij nog een missie had', vroeg ik Mijnheer pastoor.
'Ja', glimlachte hij.
'Ik zie het zo: iedere duvel die ik drink is er een duvel minder'.
Ik ken er een: hij woont in het buurland van Kazachstan.
Fijne vrijdag – à la vôtre
Wilfried
