één, twee, drie, viere, vuve, zesse?
Donderdag 16 oktober 2025, een goeiemorgen met Wilfried
Gisteren geen dagbegroeting omdat een druk programma het verhinderde. Ik moet me ook nog altijd (proberen) rustig te houden.
Ik herinnerde me het verhaal van m’n ouders toen ze terugkwamen van een dagje Heuvelland.
De waardin had wat tijd gemaakt voor een babbel.
Toen moeder opmerkte dat het wellicht niet eenvoudig was om ’n zaak draaiende te houden
en terzelfdertijd te zorgen voor zo’n kroostrijk gezin lachte ze de opmerking weg:
e ’t was tie bie us loan en losschen é madam.
Papa duif zat te flikflooien met mama duif.
We waren amper zes maanden ver na de geboorte van het eerste duivenjong.
Het had gekozen voor de wijde wereld.
Maandag was het zover: de ganse familie was er: vader en moeder duif en de twee jongen uit het tweede nest.
Een van de jongen was wat pluimpjes in de nek kwijt geraakt.
Lang duurde het niet vooraleer we wisten wat de oorzaak kon zijn. Opstandig zijn is nooit goed.
De puberteit zal wellicht zijn rol gespeeld hebben.
Wat vlug duidelijk werd: de hiërarchie onder de duiven.
Eerst eten papa en mama duif. Papa duif tolereert geen nabijheid van de jongen.
Daarna als de ouders hun buikje vol hebben is het de beurt aan de jongen.
Probeer daar niet tussen te komen als jong.
Een proper duivenjong was leuk, maar de twee die er nu rondtrippelen zullen we nog manieren moeten leren.
Een hond kan je een nachtje in een minimale ruimte houden om het af te leren.
Zo gebeurde het indertijd met mijn twee Cavalier King Charles.
Op tweedehands had ik een aanbieding gelezen: gratis af te halen: kater Milo met kattenbak.
Of dat iets zou worden voor de duiven met Milo in de buurt? Ik denk het niet.
Om beurt zijn we in de weer met borstel en water om het netjes te houden.
Maar stel dat er straks opnieuw twee bijkomen, wat dan? Toch maar een grote kookpot kopen?
Fijne donderdag – à la vôtre
Wilfried
