Et pour les Français, la même chose!
Jullie lazen gisteren woensdag met mijn dagbegroeting, bedankt daarvoor.
Donderdag 11 december 2025, een goeiemorgen met Wilfried
Het is er wel heel rustig.
Ik wens het koppel een goeiemiddag. Mijn begroeting wordt beantwoord.
Of ik niet liever iets verderaf van hun tafeltje zou willen zitten? Ja en neen.
Ik zal me trachten zo onopvallend en afzijdig mogelijk te houden.
Anderzijds; we komen misschien wel samen tot een gesprek. Kan ook leuk zijn.
Blijkbaar hebben ze veel, heel veel aan mekaar te vertellen. Zoveel dat het erop lijkt of ik er niet ben.
Vind ik fijner dan twee mensen die mekaar helemaal niets te vertellen hebben en de telefoon het dan maar overneemt.
Maar toch…
Ze zien misschien mekaar niet zoveel? Ieder z’n werk? Of ieder z’n huis? Of ieder z’n… partner?
Ik vind het een beetje raar conclusies te trekken. Maar hoeft hun conversatie plots zo nodig in het Frans te gebeuren?
Neen ze kunnen niet weten dat ik pas volgende maand mijn hoorapparaat krijg.
Neen, ze kunnen niet weten dat mijn Frans beter is dan mijn Nederlands (grapje).
Op zo’n moment kruipt het duiveltje in mij naar boven.
Bij een zeldzame blik van de vrouw in mijn richting heb ik de neiging haar te vragen: kan het zijn dat ik u van ergens ken.
Ik houd het beleefd en doe het niet maar nip van m’n glaasje witte wijn.
De garçon schenkt hen bij: een fles rosé geserveerd uit de wijnkoeler.
Koud en koud is twee: ze laat een ijsblokje in haar ruime glas glijden.
Mijnheer is zo vriendelijk haar keuze te volgen.
Er nu nog opletten dat je bord niet leeg is terwijl je tafelgenote amper halfweg is met de zeebaars.
‘Daten’: niets dat moeilijker is.
Ik verlaat de zaak als eerste en overweeg hen une bonne continuation te wensen.
Ik houd het bij een beleefd knikje.
Fijne donderdag - à la vôtre
Wilfried
