Goed nieuws vanuit de kraaminrichting!
Jullie lazen gisteren maandag met 79 mijn dagbegroeting, bedankt daarvoor.
dinsdag 29 juli 2025, een goeiemorgen met Wilfried
Zondag 27 juli – An controleert het terrasje. Het water is met bakken boven het Leuvense uitgevallen.
Er is, zonder veel erg, water in de ondergrondse garage gelopen.
Pas voorbij Brussel merk ik aan de weg dat het geregend heeft, ook al ligt die er opnieuw zo goed als opgedroogd bij.
De zondagnamiddag kan zijn gewone gang gaan.
Of toch niet?
'Kom eens kijken', nodigt An me uit. Onze duivenkraaminrichting kreeg opnieuw bezoek.
Enkele maanden terug vertrok ons duivenjong, wel en gezond de wijde wereld in. We waren een beetje van onze melk.
Het kwam als een verrassing. Ook al had het nog wat dons op z’n kopje, het had de ouderdom om uit te vliegen.
Enkele weken nadien waren de ouders er terug.
Het koppel is gemakkelijk te herkennen tussen de andere duiven die aan de Delhaize en de broodjeszaak koerend rondpikkelen.
Ons duivenkoppel hielden hun snaveltjes dicht en verspraken zich niet over de luxe, zeven hoog, waar ze genoten van onze aandacht.
Gelukkig maar, we willen geen duiveninvasie.
Mama en papa duif zijn heel dankbaar en eten sedert gisteren uit onze hand.
Zal het scenario zich herhalen?
Om beurt broeden op dat ene eitje, te beginnen met mama.
Liefhebbende papa komt aangevlogen met de fijnste twijgjes.
Hij vindt dat het deze keer iets meer mag zijn dan zich nestelen in een bloembak, halfvol gevuld met aarde.
Hij trekt de wacht op de balustrade op. Zelfs regenvlagen deren hem niet. Hij duldt geen soortgenoten of vijanden in de buurt.
Alleen de jaloerse stenen kip op het terras wordt getolereerd. Maar die interesseert zich in niets, zelfs geen lekker hapje
De volgende dagen en weken begint An haar dag met het begroeten van de duifjes: 'dag m’n klein duifje, hoe gaat het, goed geslapen?'
En eerlijk zijn: het doet me ook wat.
Fijne dinsdag – à la vôtre
Wilfried
