Het einde van de Frankrijkreis 2024 - het vervolg voor mijn boek
Jullie waren gisteren donderdag met 191 fans om mijn dagbegroeting te lezen, bedankt daarvoor
vrijdag 13 september 2024, een goeiemorgen met Wilfried
Dat was het dan, onze Frankrijkreis 2024. Een reis waarbij we geen enkel departement, stad of dorp aandeden dat nieuw voor ons was.
En toch keken we nooit eerder zo naar een reis uit. Een reis die Ivan en ikzelf 20, 30 of zelfs 40 jaar eerder maakten.
Ook voor Ann en An werd het uitkijken naar wat onze Frankrijkreis 2024 zou brengen.
Toen we gisteren, half vijf, de bagage uitladen en afscheid namen van mekaar waren we het unaniem eens: hoe mooi is dit geweest!
Een overzicht
HET WEER
Je moet het weer meehebben op reis. Mooi weer maakt je vakantie.
Met uitzondering van een enkele bui, een onweerachtige zondag aan de Côte d’Azur en een druilerige namiddag in de Beaujolais flirtte de temperatuur met de 30°.
Zelfs onweer kon in Cabris niet verhinderen spectaculaire foto’s te maken.
Foto’s? Ik had zelfs twee ‘Annen’ ter beschikking om een selectie foto’s uit te kiezen. Een moeilijke opgave.
DE ROUTE
Een gelukkige keuze: niet door Parijs rijden maar er om heen zoals in 1981.
Doordat het wegennet de voorbije tientallen jaren de ene autostrade na de andere er bijkreeg bleef de drukte op de departementale en nationale routes beperkt.
Zo ontdekten we de schoonheid van Melun.
Veel is er niet veranderd: amper 2 km voorbij Senlis op weg naar Ermenonville vindt de weg zichzelf nog steeds opnieuw uit: 3 rijstroken verdeelt als 2 + 1, enkele honderden meter verder 1 + 2.
Ronde punten?
Ze zijn er nog, zelfs veel meer en in alle vormen van cirkel tot ovaal. Die van Marie-Antoinette in Fontainebleau blijft spectaculair.
Wat er nieuw is?
De haaientanden! Opgepast, ze kunnen bijten.
Over het algemeen zijn de wegremmers met de verhoogde plateaus goed zichtbaar omdat een reeks op het wegdek wit geschilderde driehoeken de vorm van haaientanden aannemen.
Maar wanneer de verf op is en het niet meer zo duidelijk is, kan dat pijn doen ook al is het een Jumpy, waarmee we op vakantie trokken.
DE VERBLIJVEN EN DE INWENDIGE MENS
Van basic maar ok. want alles was er voorhanden, tot luxueus op uitnodiging.
Van partager le pizza tot een fijn menu aan betaalbare prijzen.
Languedoc en de Provence: wijnkaarten met tientallen lekkere wijnen vanaf 22 euro. De Beaujolais iets duurder maar nog steeds acceptabel (duurste 35.00 euro).
EN NATUURLIJK… DE VERHOOPTE ONTMOETINGEN
Hoopten we niet alleen een mooie vakantie te beleven, we keken uit wat de ontmoetingen 2024 zouden brengen en of we een mooi vervolg zouden kunnen optekenen aan wat we eerder, 20,30,40 jaar meemaakten.
Het is een verzameling van pure emotie geworden:
dag 1: de ontmoeting, onverwacht op straat in Les Berthiers met Monsieur Guyollot, de afspraak met zijn dochter Sophie voor dag 2.
Het weerzien met Roland en Martine Rapeau onze allereerste wijnboer.
De afspraak met de zoon van Jean-Louis Saget. (allemaal in Pouilly-sur-Loire)
Dag 2: het bezoek aan het domaine Tissier in Sancerre met de hartelijke ontvangst door de zoon Florent die z’n moeder heeft uitgenodigd (een weerzien van 25 jaar terug ),
De ontvangst door Sophie Guyollot (1983)…die haar moeder heeft uitgenodigd.
De ontvangst door Laurent Saget, zoon van Jean-Louis die nu het gigantische domaine leidt. We hebben hem nooit eerder gezien maar hij straalt de hartelijkheid van zijn vader uit.
Dag 3: emoties bij Thierry Langoux die na de dood van zijn vader (2014), zijn broer (2023) en de opname van zijn moeder in een verzorgingstehuis er nu alleen voor staat.
Ivan overhandigt hem een pakje gerookte paling zoals we het deden in 1983 toen we papa Marcel voor het eerst ontmoetten.
Dag 4 de ontvangst door Philippe Salasc bij hem thuis, die onze Franse vrienden van toen als verrassing heeft uitgenodigd.
De emoties bij Jacques Raoul de patron van de Hostellerie Saint Benoit waar ik 16 zomervakanties doorbracht, de laatste in 2012. Ik overhandig hem de Franse tekst van de pagina’s van het manuscript aan hem gewijd.
Dag 10, de moeilijke zoektocht naar Marion Fessy komt op het laatste moment toch nog onverwacht goed.
De dochter van Henry Fessy in Belleville en Beaujolais pinkt een traan weg wanneer ik vraag, net als haar pa in 1989, een paar zinnen voor mijn boek neer te pennen.
Voila: dit was onze schitterende Frankrijkreis 2024. Het einde van een reis, het vervolg aan mijn boek ‘2 Petits Belges in la Douce France'. Werk aan de winkel.
Publicatie verwacht in 2026.
Fijne vrijdag - à la vôtre
Wilfried
