Het leven zoals het is: Klaverveld (deel 2)
Jullie lazen gisteren met 217 mijn dagbegroeting, bedankt daarvoor.
vrijdag 23 mei 2025, een goeiemorgen met Wilfried
Na de eerste contacten in de ontspanningsruimte was de muur voor het venster van moeder haar kamer ineens een stuk kleiner en onbelangrijker geworden,
het grasveld kleurde groener dan bij de eerste indruk.
m.a.w. moeder sprak niet langer van naar huis gaan. Natuurlijk, haar dag in Klaverveld moest eigenlijk nog beginnen.
Het was dan ook met grote nieuwsgierigheid dat ik Ivan opbelde op woensdagvoormiddag.
Op zijn fiets-trainingstocht had hij even halt gehouden om moeder te polsen.
Een golf van warme vreugde trok door onze aderen.
Het personeel was super vriendelijk en misschien nog het bijzonderste van allemaal; het eten was niet ‘wat je in klinieken krijgt’ maar gewoonweg lekker.
Zo lekker dat ze het had over de perfecte cuisson van het stuk zalm en het frisse slaatje bij de frietjes.
Opgelucht trok ik woensdag in de vooravond naar Klaverveld.
Moeder nam haar tijd voor het avondeten; boterhammekes met blozende aardbeien.
‘Moet je een aardbeitje’, vroeg moeder.
Zo zijn moeders; alles delen ze met hun kinderen.
‘Of ik toch wel genoeg fruit at’, nu ik alleen thuis was, uitte ze haar bezorgdheid.
Moeder vertelde over wie ze reeds ontmoet had, toen Maria met haar rollator kwam aangesjeesd.
‘Gij zijt Wilfried hé’, ik ken u hé en ik ken Willy ook.Willy heeft nog gevrijd met de dochter van m’n zuster’, flapte ze er uit.
‘Met wie’ vroeg moeder.
‘sssttt’, deed ik teken naar Maria, ‘moeder mocht dat niet weten’.
Niet te geloven, amper 2 dagen Klaverveld en ik hoor hier dat moeder een lief had en m’n oudste broer ‘vrijde’ met de dochter van Maria haar zuster.
Als dat geen soap wordt met enorme kijkcijfers, dan weet ik het ook niet.
Na deze nieuwe onthulling trokken we naar de kamer.
We praten verder over de voorbije dag en de dag van morgen; de lekkere bloemkool met witte saus op de middag en de planning met de kapper en de kiné op donderdag.
De verpleegster liep langs om moeder te helpen bij het uitkleden.
Ze verontschuldigde zich omdat er nog bezoek was.
‘Geen erg’, stelde ze moeder gerust,’ik kom straks wel terug’.
Geen wonder dat moeder haar goed voelt, houden zo.
Fijne vrijdag – à la vôtre
Wilfried
