Het verkeerde geweer ?
Jullie lazen gisteren zaterdag met 100 mijn dagbegroeting, bedankt daarvoor.
zondag 14 september 2025, een goeiemorgen met Wilfried
Ik houd me aan de gewoonte om op zaterdagochtend samen met moeder in de assistentiewoning te ontbijten.
Hoe het gaat met moeder na haar eerste maand in Klaverveld? Goed, eigenlijk zeer goed.
In acht genomen dat voor moeder alles uit handen geven de moeilijkste opdracht zou zijn.
Maar nu dat heikel punt – de inname van de voorgeschreven medicatie- ook een oplossing vond,
lijkt het erop dat we vertrokken zijn voor hopelijk nog een lange periode.
Akkoord, ik woon het dichtst, dus wordt er vlug (te vlug?) beroep op mij gedaan om een en ander bij te halen.
Niet onlogisch dat een 98-jarige pas weet wat er tekort is als het er niet meer is.
Als ik de tijd heb, of broers, of zus, dan doen we dat.
Probleempje: die tijd is er niet altijd om tot 3x per dag te reageren.
Maar eens ook dat opgelost wordt samen ontbijten soms verrassend leuk.
Ook al is moeder de dag voordien gevallen op de natte vloer van de badkamer.
Als je dan valt is het misschien het best op de poep. Het alarmarmbandje bewees zijn nut.
Gisteren was de schrik en het ongemak voorbij en bracht een leuk gesprek verademing.
Hoe dat ging?
In de boodschappentas had ik een Story meegebracht. Moeder is geen ‘boekskeslezer’, maar een mooie foto
met en een tekst over Koningin Paola wordt 88, dat interesseert moeder wel.
Het opende ons bijzonder gesprek aan tafel.
‘Hebded gehoord Wilfried over Clement’? vroeg moeder me
Ik had het gehoord. Als er deze week een voornaam actueel was, dan was het die van Clement.
Clement de zoon van Wendy en Prins Laurent.
Ik had op weg naar de presentatie van donderdag in Veurne m’n medewerkers er op attent gemaakt
het tekort aan hulp te willen opvangen met een telefoontje naar Clement. Misschien was die gast vrij.
Maar nu hij misschien Prins wordt is de kans klein dat hij staat te springen om cavaatjes in te schenken of samen met Lut de plonge te doen.
'Hoe zit dat weer met die koninklijke kinderen', vroeg ik moeder.
'Delphine bedoel je', reageerde moeder heel attent.
'Dat was in de Westhoek en in de oorlog', probeerde moeder de koning te verdedigen.
Waarop ik: 'dan heeft hij in de oorlog wel met het verkeerde geweer geschoten.'
Moeder glimlachte: hare Frans, soldaat toen hij moeder in Boom ontmoette zou ons vader worden.
Die wachtte tenminste tot wapenstilstand.
Fijne zondag – à la vôtre
Wilfried
