Iedereen ken z'n zot: de Patrick
Zaterdag 5 augustus 2023, een goeiemorgen met Wilfried
Zou je niet eens een dagbegroeting schrijven over Patrick, vraagt An me, vooraleer onze ogen toevallen.
Ik vind het een goed idee want ik zie het zo voor mij, hoe ik een dagbegroeting over de Patrick kan maken.
Jonge mensen gebruiken tegenwoordig Engelse termen om de dingen te benoemen.
De oudere generatie sprak recht voor de raap in niet mis te verstane Vlaamse uitdrukkingen.
Een voorbeeld?
'Iedereen kent z’n zot'.
Boute uitspraak, maar toch had het iets van; het komt allemaal wel goed.
Hebben we vanavond nog een voorbeeld van: we zijn uitgenodigd op een etentje ter gelegenheid van een 45-jarige huwelijksjubileum.
Ik dwaal af; laten we het dus over de Patrick hebben.
Koppig zoals hij alleen maar kan zijn en in dit geval meer dan ooit van toepassing; 'iedereen kent zijn zot'.
Alhoewel het ook z’n tijd moet hebben vooraleer je weet hoe je dat moet aanpakken.
Als het lukt, staan er mooie dingen te gebeuren.
Dat was de wijze les die we gisteravond kregen.
Wat heb ik genoten van de Canvasfilm.
Het is reeds de derde die ik deze week zie.
En alle drie waren ze het Canvasetiket waardig.
Of het nu de Italiaanse Profumo di Donna, of het Koreaanse drama Minari of zoals gisteren Antoinette dans les Cévennes was.
Er zijn films en films.
Een romantische komedie waarvan er dertien in een dozijn voorspelbaar zijn vanaf minuut één.
In het geval van Antoinette dans les Cévennes, een bekroonde film met Laure Calamy in de hoofdrol,
draait dat totaal anders uit.
Dat gegeven maakt de film grappig, ontroerend, en verrassend.
Een film gedraaid in een gebied dat we vorige jaar op onze reis doorkruisten maakt het nog mooier.
Prachtige beelden van o.a. de Mont Lozère.
En hartvertederend: Antoinette en de Patrick.
Die laatste, een koppige ezel, super in zijn bijrol.
Stream de film en geniet van de Patrick en Antoinette zoals wij hebben gedaan.
à la vôtre
Wilfried
