Kiezen voor een assistentiewoning
Jullie lazen gisteren woensdag met 141 mijn dagbegroeting, bedankt daarvoor.
donderdag 3 juli 2025, een goeiemorgen met Wilfried
Gisteravond was voor mij de moeilijkste avond van de voorbije 13 jaar.
Vandaag donderdag wordt het voor moeder wellicht de moeilikste dag sedert 25 jaar.
Straks gaan we samen kijken naar een assistentiewoning in Klaverveld.
Het haar gisteren uitleggen dat we vorige vrijdag gaan kijken waren en ons lieten informeren over wat zo’n assistentie woning omvat was een moeilijke taak.
Ik had het haar tijdens het weekend reeds willen vertellen.
Ook dat er een afspraak was gemaakt om vandaag donderdag haar mee te nemen.
Toen ik van plan was het niet-zo-leuke nieuws te melden, nam ze de uitnodiging voor de presentatie van m’n boek (september) ter hand.
Ze las het gastronomische menu en merkte op: zo’n grote menu, dat zal zeker een beetje teveel zijn voor mij.
Ik antwoordde niet maar wist: je nu vertellen dat we een assistentiewoning aan het regelen zijn, ik vond het ongepast.
Ik schoof het moeilijke gesprek voor me uit naar maandag, dinsdag, woensdag.
Ik kon er niet langer onderuit en legde haar gisteren uit wat de plannen waren.
Ik wees er haar op dat een verhuis naar een assistentiewoning niet het einde van het leven betekende en dat we gingen voor 100 jaar.
Het vers fruitsapje leveren, samen iets bezoeken of haar meenemen naar hier en daar: we houden ons aan de belofte.
Uiteindelijk ligt de beslissing bij haar.
Beslissing die ze vandaag kan nemen in afwachting dat er een appartementje vrij komt.
Een beslissing die er voor zorgt dat haar leven een nieuwe wending neemt.
Niet alleen voor haar, ook voor mij.
Fijne donderdag – à la vôtre
Wilfried
