Lekkere rog
Jullie lazen gisteren donderdag met 170 mijn dagbegroeting
Zaterdag 13 december 2025, een goeiemorgen met Wilfried
Gisteren rogvleugel klaargemaakt.
Zou niets bijzonders zijn was het niet dat ik die klaargemaakt heb bij moeder in de assistentiewoning.
Ik werd een handje geholpen door de wegenwerken in ons centrum waardoor het voor moeder onmogelijk was die hindernissen te overwinnen
om de rog bij mij op het appartement te komen eten.
Ik was er ongerust in wetende dat moeder van het bezoek aan haar woning gebruik zou maken om de nodige herschikkingen door te voeren.
Te beginnen met de kleerkast.
Omdat ze mij niet verstond aan de telefoon, gebeurt nog wel eens als het gesprek een tegenwindje vormt, schakelde ze broer Willy in.
Rog bakken op haar vuur in de assistentiewoning zou me nooit lukken.
Mijn inductiepan stond toen reeds klaar.
Ik mocht de kappertjes niet vergeten en zeker het potje dat er nog stond niet gebruiken.
Het potje had ik reeds eerder in de vuilbak gekieperd, het bij te halen nieuwe stond op mijn lijstje.
Toen ik aankwam had moeder het werkblad ingenomen om een kom soep te maken.
Dat was wat anders dan wat ik in gedachten had: samen een glaasje champagne drinken.
Opvallend bij die handelingen en bewegingen: moeder was telkens op een plaats waar de rollator niet was.
'Of de patatjes niet uit de kook raakten, of ik de boter geklaard had, of ik…?'
We hebben smakelijk van onze rog gegeten.
Ook al was dat zonder een glaasje witte wijn. De wijn had ik niet vergeten , de kurkentrekker wel.
Het maakte niet uit, moeder complimenteerde me: ze had lekker gegeten. Dat was de bedoeling.
Fijne zaterdag – à la vôtre
Wilfried
