Louisa Sondervorst werd 100 jaar! Toch wel een 'specialeke'
maandag 20 maart 2023, een goeiemorgen met Wilfried
Toch wel een specialeke, gisteren in Sint Margriete-Houtem, een deelgemeente van Tienen.
Wat er dan zo speciaal was?
Louisa werd 100 jaar.
Louisa Sondervorst woont met haar zoon ‘de Jos’ nog altijd in haar eigen huis in Bunsbeek.
De 100 jarige werd voor haar verjaardag verrast met een feest op de boerderij van Koen en Frieda Guelinckx.
Ieder die van dichtbij of veraf maar wat te maken had met de Sondervorsten was present.
Veel nabije familie van de 100-jarige is er niet meer wat maakte dat de jongere generatie, die mekaar blijvend nicht en neef bleven noemen,
maar al te graag ingingen op de uitnodiging.
Ik ken Louisa van enkele ontmoetingen maar zag evenmin op tegen een verre verplaatsing van 160 km.
Wetende dat Louisa ons wel zou trakteren op een leuk verhaal.
Want als er een zekerheid was en nog steeds is in het leven van de 100-jarige, dan is het, het feit dat Louisa,
ondanks haar hardhorigheid, scherp van blik en rad van tong is gebleven.
Bijna elke week is Louisa nog present op de ontmoeting van de gepensioneerden.
Ik heb niet het sterkste herkenningsvermogen en bleef aanvankelijk wat op mijn honger zitten om me te herinneren wie,
wie was in de familie van de papa van An.
Dat verbeterde met het aansnijden van het taartenbuffet en de verhalen van vroeger die bovenkwamen.
De kwameisjes- en kwajongensstreken, de meisjes die op de gang mekaar bang maakten door wolf en muishond* te spelen.
Ook al herinnert An zich nu niet meer wat een muishond moest voorstellen.
Straffer werd het bij de opgehaalde verhalen over Marcel Vranckx en André, de papa van An.
Kippen in een holletje begraven met de kop en de nek boven het zand uitstekend.
Bezoek op het erf van Angelique stelde zich vragen over het bijzondere ras kippen dat er rond kakelde:
kippen zonder pluimen om de nek.
Dat die pluimen gaan vliegen waren toen de kippen zich uit het zand losmaakten werd er niet bij verteld.
Een keer liep het verkeerd af.
Toen Ans broer, Filip en Luc Vranckx paardje reden op de rug van de varkens nadat ze er eerst handdenvol meel hadden over gestrooid.
Het herinnerde allemaal aan de eigen kwajongensstreken uit een periode waarin i-phones of i-pads nog moesten uitgevonden waren.
Gisteren werd de heel toepasselijke speech van Filip bijzonder gewaardeerd.
Dat Louisa daarop replikeerde met een dankwoord voor iedereen was te verwachten.
Dat ze het geheim van haar lange leven in een van haar leuke verhalen uit de doeken deed
typeerde Louisa Sondervorst als kranige 100-jarige nog maar eens.
Louisa:
de dokter kwam ne keer op bezoek en vroeg me; Louisa heb je een geheim voor jouw lange leven.
Blijven ademen zei ik de dokter.
En ik besef ook dat de wetenschap er ver is op vooruitgegaan.
Toen ik een meisje van 17 was, vroeg de dokter mij bij een onderzoek: doe je kleren maar uit. Toen ik 40 werd vroeg hij me: doe je bovenlijf uit.
En nu ik 100 ben is mijn tong uitsteken voldoende.
Hilariteit alom: dat is wat ik bedoelde met een 'specialeke: Louisa Sondervorst - 100 jaar !
* de muishond is een wezel - het kleinste roofzoogdier (marterachtigen) ter wereld
à la vôtre
Wilfried
