Moeder in paniek, terecht?

Jullie lazen gisteren zaterdag met 198 mijn dagbegroeting, bedankt daarvoor

Zondag 8 december 2024, een goeiemorgen met Wilfried

Een helse storm aan het eind van een helse week, zo kan je de start van mijn decemberweek noemen.
Terug van An op dinsdag via een levering van lege wijnkistjes in Overijse, woensdagavond rondhotsen op de daken achter een man op een paard,
donderdag de presentatie in Hamme om ’s avonds thuis te komen bij moeder die in paniek verkeert.
Ze krijgt meermaals per week de kine op bezoek die een lymfedrainage toepast om zo haar benen te beschermen.
Ondanks dat ziet haar ene been en voet er niet goed uit. Het gevoel is weg en het voelt heel koud aan. De raad, een dafalgan te nemen, is bij manier van spreken een pleister op…

Wat moet er gebeuren? Ikzelf kan er niets aan verhelpen,
’n dokter of de thuisverpleging bellen, daarvoor is het te laat. Ik kan haar overtuigen proberen te slapen en dan schatten we ’s ochtends de situatie opnieuw in.
We spreken af me te verwittigen wanneer de toestand nog verergert.
Ons appartement, een duplex, laat toe in de kortste keren assistentie te verlenen.

Moeder slaapt goed, ik niet. 02.30u, 03.00u… om het half uur kijk ik op de horloge.
04.30u belt ze me op. Het is niet beter, ook niet slechter. Of ik de dokter wil opbellen en/of de thuisverpleging.
Ik kan het uit haar hoofd praten; op dit nachtelijk uur bereik je niemand. Ik stel voor haar naar de spoed te brengen.
Dat kan haar enerzijds geruststellen, anderzijds is ze bang een slechte diagnose te horen.

Ze maakt zich klaar, ik doe ondertussen wat facturatie.
Eerst toch ontbijten? Eerst ontbijten!
Eerst wachten op het oordeel van de thuisverpleging die iedere dag langskomt? Eerst wachten op de thuisverpleging!
Om 11.30u heeft ze haar valiesje klaar en kunnen we vertrekken naar het AZ.

De start van de consultatie loopt onverwacht vlot.
13.00u: de eerste vaststellingen worden gemaakt.
Ik kan de keuze maken; blijven wachten maar dat kan enkele uren duren, of haar komen ophalen indien ze niet moet opgenomen worden.

Ivan en Ann, op bezoek bij Jelle nemen over, het is ondertussen 17u.
Moeder krijgt een kamer en zal de volgende dagen opgevolgd worden. Een diagnose mogen we na het weekend verwachten.

Hoe goed of minder goed dat ook is of zal zijn, op je 97ste mag er niet veel misgaan. Opnieuw duimen!

Fijne zondag – à la vôtre
Wilfried

Moeder in paniek, terecht?