Hartverwarmend, de positieve kant aan een donker verhaal op zondag
Jullie lazen gisteren zaterdag met 108 mijn dagbegroeting, bedankt daarvoor.
zondag 11 mei 2025, een goeiemorgen met Wilfried
Opstaan, me er van vergewissen hoe de zee op een bijna naadloze manier eb in vloed laat overgaan.
De zon laat de aankomende kabbelende golfjes schitteren in een gouden glans. Wat wordt het een mooie zondag.
Een dagbegroeting schrijven over het herontdekken van de Vlaamse platte oester?
Houd ik nog even in de schuif. Straks stuur ik An op fotojacht.
Nu zoek ik een andere bron om mijn dagbegroeting te schrijven.
VRT Nieuws geeft me vandaag de mogelijkheden: ‘waar blijft Melanie Trump’,
of het verhaal over de man die in hongerstaking reeds enkele dagen aan de rotsen in Dinant hangt.
Uiteindelijk lees ik het bericht dat plots deze zonnige zondag triest maakt.
Jonge kinderen vernielen een omgebouwde lijnbus van Belgium Aid.
Dat gebeurde niet in een of andere Brusselse probleemwijk maar in Heule.
'Kinderen van… 9 tot 12 jaar brengen grote schade aan', vertelt Carlo Herpoel, kunstenaar en bezieler van de organisatie.
Toch is er een positieven kant aan het verhaal: ouders hebben zich spontaan gemeld.
De schade wordt geraamd op 10.000 euro, kosten die voor de vereniging heel zwaar vallen.
Maar ook nu is er hoop; busmaatschappij VDL Bus & Coach zal de bus belangloos opnieuw in orde brengen.
Wat me aan dat donkere verhaal intrigeerde: wie is die Carlo Herpoel die zich op zo’n manier inzet om mensen in nood te helpen met zijn ‘keukenbus’?
Ik ging op zoek:
Carlo, geboren in Luik, is een kunstenaar die zich in het Westvlaamse Heule vestigde.
Hij heeft een grote aandacht voor gevonden voorwerpen en objecten, die schijnbaar geen waarde of betekenis meer hebben. Achtergelaten brokstokken van de industrie of de consumptiemaatschappij. Carlo heeft de gave om in iets ouds iets nieuws te zien. Hij heeft een nieuwe betekenis aan speelgoedpoppen die hun eigenaar ontgroeid zijn, aan oude brillenglazen, aan tentzeil achtergelaten in de ontruimde vluchtelingenkampen van Duinkerke, aan ventilatoren gedemonteerd uit afgedankte computers, aan industriële onderdelen met bijzondere vormen, aan plastiekfolie, en dus ook aan plastieken openschroefbare mariatjes. In de werken van Carlo kan je steeds het oorspronkelijke materiaal terugvinden en er de onvermoede schoonheid van herontdekken. Zijn werken catalogeert hij als
glasobjecten, tentzeilkunst, plastic art en assemblages.
Naast het creëren van kunst is Carlo ook de vrijwillige hulpverlener, die met kleinschalige projecten zijn sporen heeft verdiend in Haïti, de Filippijnen, de vluchtelingenkampen in Duinkerke, Idomeni Griekenland en Velika Kladuša aan de Bosnisch- Kroatische grens, de watersnood van Pepinster en de Oekraïense vluchtelingen in Warschau.
Zo maakt een donker verhaal mijn zondag uiteindelijk toch positief en mooi.
Meer weten over Belgian Aid en Carlo Herpoel:
https://www.facebook.com/BelgiumAid
https://carloherpoel.wordpress.com/kunst-carlo-herpoel/
Fijne zondag – à la vôtre
Wilfried
