Een tandje bijsteken
Jullie lazen gisteren woensdag met 113 mijn dagbegroeting, bedankt daarvoor.
Donderdag 19 juni 2025, een goeiemorgen met Wilfried,
Zou het over een wielerwedstrijd gaan dan zou de vergelijking Tadej Pogačar en de rest van het peloton overdreven zijn.
Ik hou het wat mezelf betreft op een koers winnen met fotofinish.
Toch zullen broers en zus een tandje moeten bijsteken als ze mijn verworven bonus willen inhalen.
Ik was er op de minuut, woensdagmiddag 14u, om moeder na een maand kortverblijf in Klaverveld naar huis te brengen.
Ik had nog net plaats genoeg in de laadruimte om de reistassen bovenop de lading wijn te deponeren.
Dat zorgde bij aankomst op de koer van het appartement voor een leuk tafereel.
Buurvrouwtje keek haar ogen uit op de inhoud van de bestelwagen.
'Amaai, zoveel wijn' stelde ze met vragende blik vast.
‘We gaan een feestje bouwen om de thuiskomst van moeder te vieren’, stelde ik haar gerust.
Ik waarschuwde moeder het niet te riskeren haar bagage nu op te bergen.
Dat kan ze vandaag best overlaten aan Familiehulp, terwijl ze een oogje in het zeil houdt.
De wijn bleef in de bestelwagen voor leveringen ’s avonds, maar een lekker tasje koffie, na al die weken zou haar even goed smaken.
'Wat is het hier proper', feliciteerde ze me.
Ik voelde dat ik de spurt met een fietslengte aan het winnen was.
We waren amper 5 minuten binnen toen de koffie pruttelde.
'Kijk eens of we achteraan nog een koekje hebben', vroeg moeder.
Terwijl ze nog met zichzelf in de weer was, zette ik de pan op het vuur,
liet een klontje boter smelten, plooide voor elk een pannenkoek van bakker Gerty dubbel en dekte de pan met een deksel af.
Ik diende aan de salontafel de verrassing op.
'Komt de keer ier', stak moeder haar armen naar me uit.
'Nu moet je ook niet overdrijven', gebaarde ik.
Ze waren lekker maar je mocht ze iets krokanter bakken, gaf moeder me de raad. De spurt winnen met fietslengte werd herleid tot een half wiel
Ik vergaf het haar, want ze had gelijk, vandaag nog.
Of ik de bonus lang zal kunnen aanhouden?
's avonds belde moeder me: 'Wilfried: je zou om 8 uur thuis zijn en het is nu 8.30u'.
Ik was op weg naar huis om samen het avondmaal te gebruiken. Dat viel dus nog mee.
Ik wist meteen: het zal eerder op z’n Evenepoels zijn: genieten van een dagje geel.
Fijne donderdag – à la vôtre
Wilfried
