Over koetjes en kalfjes of toch maar een kieken
Jullie lazen gisteren dinsdag met 132 mijn dagbegroeting, bedankt daarvoor.
woensdag 25 juni 2025, een goeiemorgen met Wilfried
Laten we de man van het koppel Carl noemen, het zou evengoed Theofiel kunnen zijn.
'Mag ik even bij jullie zitten', vraag ik Carl en zijn vrouw. Dat mag.
Het is leuk op het terrasje van de Snelle Duve nu bij het vallen van de avond de temperatuur enkele graden meer bij elkaar heeft gescharreld.
Niet meer die verzengende hitte van voorbije zaterdag, maar een stuk aangenamer dan de 17° van deze middag toen ik wachtte op de kusttram.
'Je vriendin woont in Leuven en Blankenberge', heeft Carl begrepen.
'Spijtig dat we ze nog nooit hebben gezien, komt ze zondag naar het tuinfeest van Ivan?'
Neen, ze komt niet want de oudste kleindochter wordt dan 18.
Gezien je maar één keer in je leven 18 wordt …
'Komt ze dan naar de paëlla van de Snelle Duve, volgende week donderdag', waagt Carl een 2de poging.
Neen, ze komt niet want de jongste kleindochter Linde kan pas vrijdag haar vakantie aan zee met moeke inzetten, leg ik Carl uit.
Dat neemt niet weg dat hij me wat wantrouwend aankijkt en opmerkt dat ik nogal weiger* ben van haar.
Het gesprek kabbelt rustig verder, luchtig maar ook heel interessant.
Het vult de tijd die ik moet wachten op m’n afspraak die wat later uitvalt.
'Heeft Ivan je verteld over zijn ervaring met het hotel-restaurant in de Tarn waar ze Aubrac serveerden',vraag ik hem.
Dat heeft hij niet, kan volgende zondag na het service misschien gebeuren.
Of eerder nog wanneer Carl ondersteuning verleent in de keuken bij Ivan.
Carl zat heel zijn leven in het vlees, eigenlijk nu nog altijd waar hij kan bijspringen.
Zo raakt hij met het gesprek op zijn dada: vlees in het algemeen, runderen in het bijzonder.
'Ooit nam mijn vader me als jonge gast mee naar Frankrijk op een reis om de runderrassen te leren kennen', mijmert Carl.
Dat zal dan wel langer dan een weekendje geduurd hebben, merk ik op.
Het duurde 10 dagen.
'Ik leerde de Normande kennen, de Maine d’Anjou, de Blonde d’Aquitaine, de Limousin, de Abondance, de Charolais, de Aubrac… '
Carl geraakt op toerental en geniet blijkbaar z’n kennis aan een vis- en wijnboer wat te kunnen overdragen.
Ik ken wel iets van vis en ook van wijn, maar helaas zo weinig van vlees, moet ik hem toegeven.
Over wijn gesproken: een goeie chardonnay is zijn ding, maar over het prijsverschil tussen 2 restaurants van…40 euro voor dezelfde fles wijn (60 en 105),
daar heeft hij het moeilijk mee.
Ik ga hem 2 chardonnays bezorgen waarmee ik wil bewijzen dat minder dan 15 euro ook kan.
'We gaan stilletjes gaan kijken zeker', vraagt hij z’n vrouw.
Ondertussen heb ik de afspraak afgewerkt en is het ook voor mij tijd om op te stappen.
Vanavond staat thuis beaufortkaas met een chateau Lilian Ladouys op het menu.
'Morgen is het vroeg dag' besluit Carl,' ik ga een beest versnijden.'
Geveinsd onwetend vraag ik hem hoeveel tijd daarvoor nodig is.
'Je komt toch vlug aan 4 uur', legt hij uit.
Met mijn vraag: is dat dan voor een rund of voor een kieken, besluit ik onze leuke ontmoeting.
Fijne woensdag – à la vôtre
Wilfried
