Moeder rollatort tot haar batterij op is.
Jullie lazen gisteren donderdag met 157 mijn dagbegroeting, bedankt daarvoor.
vrijdag 11 juli 2025, een goeiemorgen met Wilfried
Moeder wakker maken en een tweede poging ondernemen.
Het tafeltje buiten op het terrasje installeren.
Fruitsap is geperst, de koffie loopt door. Honing, confituur, toespijs, brood, boter, tassen, bordjes, bestekken: ik bekijk het nog eens, alles is er.
Moeder is wakker, heeft haar eerste opfrisbeurt gemaakt en is… niet zo best.
Ondertussen heeft de dunne bewolking de strijd van de zon verloren: het wordt te warm op het terras. Ik verhuis alles naar binnen.
Neen, het gaat niet goed. Het is ondertussen 9.30u.
De bel gaat: familiehulp staat aan de deur.
De vriendelijke dame, ze kent ons huis en de werking, weet wat ze moet doen.
Toch wil moeder er bij zijn en nog eens uitleggen, uitleggen en uitleggen. Zelfs ik word er moe van, laat staan moeder.
Half elf, met de thuisverpleging in de buurt leg ik haar uit dat ik nu op boodschappen ga.
De was ophalen in Sint-Michiels, wijn leveren in Waardamme en het nodige kopen in de carrefour voor het middageten.
Half twaalf ben ik thuis. Moeder rust in de zetel. Familiehulp en de thuisverpleging zijn inmiddels vertrokken.
Wat er op tafel komt? Een gemengde sla met peterselie snippers en mais. Tonijn in olijfolie, een zacht halflopend eitje, tomaatjes.
Fris gedoe voor warme dagen.
Moeder zet zich bij. Bekijkt het bord en heeft enkele vragen.
Is er bieslook bij, is er peper op, is er citroen bij. Van zo’n vragen word ik moe.
Ik eet stilzwijgend mijn bord, het smaakt heerlijk.
Moeder ‘rollatort’ naar de koelkast want er steekt nog een restje bieslook en een citroen in. Ik moe, zij hoe langer hoe meer in ‘forme’.
Ik verander de weekkalender. Op woensdag had ik ingevuld: avond en nacht in Blankenberge bij An en Linde.
Ik beslis na het avondeten naar huis te komen en in de omgeving van moeder te blijven, ook al was er geen bieslook, geen citroen….
Op het programma van de namiddag staat bezoek boekhouder Knokke, mosselen ophalen Zeebrugge, daarna Blankenberge.
Een telefoontje: zus Hilde vraagt mijn mening nadat ze overleg pleegde met de thuisverpleging en de huisdokter.
Die laatste heeft een afspraak gemaakt met Sint-Lucas; moeder kan onmiddellijk opgenomen worden.
Als we er niet bij zijn eet ze niet behalve fruit en een kom soep.
We hebben de voorbije dagen er samen alles aan gedaan om haar op andere gedachten te brengen maar het lukt niet.
In de kliniek kunnen ze haar misschien opnieuw op krachten brengen want de 45.5kg die ze nog weegt is zelfs voor haar veel te weinig.
Nu zit ik hier aan het terrastafeltje. Het doet raar; ook al is er niet dit of dat erbij, erop of eronder, niemand die een opmerking maakt.
Fijne vrijdag – à la vôtre
Wilfried
