een potteke met zalf
Jullie lazen gisteren zondag met 150 mijn dagbegroeting, bedankt daarvoor
maandag 10 november 2025, een goeiemorgen met Wilfried
Sorry beste mensen, omdat jullie liever in een boogje mij voorbij lopen.
Ik had het nooit kunnen denken waarom jullie dat zouden doen.
Maar nu ik de bijsluiter heb gelezen begrijp ik de reden.
De voorbije dagen heb ik nogal duchtig gesmeerd: nivea-crème voor het gezicht, ’n zalfje voor dat,
nog iets voor de zona en uiteindelijk ook een potteke door de apothekeres zelf gemaakt
voor ’s morgens en ’s avonds.
En dat allemaal omdat ik een dun velleke heb.
Een dik vel hebben is niet altijd positief, een dun velleke is ambetant.
Wat ik op de bijsluiter van het potteke heb gelezen? Van wat de substantie is gemaakt.
Bij confituur is dat zoveel procent vruchten en een veelvoud daarvan aan suikers.
In het potteke zit een klein deeltje ureum.
En laat het nu precies dat zijn waar we bij een voorstelling over de visserij ons publiek uitleggen dat het precies ureum is die maakt dat rog,
hondshaai en aanverwanten bij het te lang bewaren naar ammoniak gaan ruiken.
Een geurtje waar we de pest aan hebben.
Anderzijds: vis eten is gezond. Zelfs oude vis kan door het produceren van ureum nog een helende nevenwerking hebben in een zalfje en...cosmetica.
Ik zou nu kunnen uitleggen hoe dat zit met ureum bij mens en dier, maar dan zijn we enkele dagbegroetingen ver.
Kort samengevat bij kraakbeenvissen: bij verouderen worden ureum en eiwitten afgebroken.
Dat zorgt voor de ammoniakgeur.
Fijne maandag – à la vôtre
Wilfried
