BeLeuvenissen: een dagje Kerstmarkten, vandaag deel 1
Jullie lazen gisteren maandag met 107 mijn dagbegroeting, bedankt daarvoor
dinsdag 16 december 2025, een goeiemorgen met Wilfried
Het was een tijdje geleden dat we hen hadden gezien, mijn oude gebuur Geert en z’n vrouw Francine en zijn zus Christine met haar man Romain.
Het weerzien op de wijndegustatie was de ideale gelegenheid om afspraken te maken.
Niet dat soort afspraken in de zin van: we zouden ne keer moeten…
Neen, er werd afgesproken: we komen naar Leuven voor de kerstmarkt.
Ik was blij met de afspraak, niet zozeer om een namiddag ‘kerstmarkten’, die hadden voordien meer ontgoocheld dan het omgekeerde,
maar om zoals het vroeger op geregelde tijdstippen gebeurde; de steeds fijne belevenissen samen.
Veel marge op de afspraak was er niet: de Leuvense kerstmarkt krijgt maar 13 dagen mogelijkheid van bestaan.
Nadien wordt het Ladeuzeplein aan de centrale bibliotheek van de universiteit opnieuw ingenomen door de wekelijkse marktkramers en de op til zijnde evenementen.
Gisteren was het zover: rond de klok van 11 uur konden we in een stralend zonnetje op het terras van La Gare onze vrienden verwelkomen.
Het leek eerder op het begin van de lente dan op de voorbode van de winter.
Bij ’n koffie en een eerste glaasje wijn werd het nieuws van de dag, de dag voordien, de week ervoor en zovele maanden terug doorgenomen.
Heerlijk was dat.
Hoe zouden we onze dag indelen? Na de kennismakingsronde iets eten en daarna kerstmarkten of omgekeerd.
We hadden ruim de tijd: de trein naar Oostende, al of niet over Zaventem, was er iets na 20 uur.
We kozen voor het eerste: iets eten.
Wat een ervaring werd me dat.
Niet zozeer wat ‘het eten’ op zich betrof, dat was best ok. maar om de entourage errond.
An haar dochter Sofie had het adresje van de Klimop doorgegeven.
Ver stappen hoefde niet: het hotel-restaurant-bistro bevond zich aan de overzijde van het Martelarenplein.
De Klimop is een zeer ruime zaak in een soort Parijse bistrostijl. Alle tafels stonden keurig gedekt.
Op onze vraag: een tafel voor zes, werd eerst navraag gedaan in de keuken of het kon.
Een beetje verwonderlijk want uitgezonderd de uitgebreide brigade in de keuken en ons zessen waren we de enige aanwezigen in de zaak.
Niet bevorderlijk om de verwachtingen in te lossen.
De dame die ons te woord stond verontschuldigde zich in een taaltje dat het midden hield tussen sappig Vlaams, uitbundig Spaans en verry english.
Er was plaats ondanks er een groep verwacht werd van ruim 40 personen.
Ik kan u verzekeren: wat we het volgende anderhalf uur meemaakten was grandioos.
De filet van hertenkalf en de entrecote werden eerder bijkomstig: de bediening door Julia en haar man Panda-boy eisten alle aandacht.
Ik werd op slag verliefd op de Roemeense en met mij, mijn vijf tafelgenoten.
Of de wijn lekker was, het eten goed, er van alles voldoende was, we nog iets anders wensten.
Dat alles met een Monkey kwinkslag in het glas als aperitief, een schouderklopje en een glimlach van hier tot ginder.
Zelfs de tijd maken om geknield buur Geert in de ogen te kijken (foto).
Ondertussen was de groep Spanjaarden aangekomen, werd hen vlot de plaatsen aangewezen en gaf Julia plankgas: zelden gezien, zelden meegemaakt.
Ik heb het haar en haar panda-boy beloofd: een dik verdiend compliment in de vorm van een dagbegroeting te schrijven. Bij deze!
Morgen deel 2 van de Kerstmarkt in Leuven, want ook dat nam mijn vooroordelen over bezoeken aan een kersmarkt weg.
Fijne dinsdag – à la vôtre
Wilfried
