Een warme Kerst
Jullie lazen gisteren zondag met 158 mijn dagbegroeting, bedankt daarvoor.
maandag 29 december 2025, een goeiemorgen met Wilfried
Een laatste keer terug naar de kerstdagen.
Onze buren zorgen voor een sobere maar fijne aankleding van de hal van het appartement.
‘s morgens steekt de eerste passant de stekker in het contact en kan de kerstversiering tot aan de komst van de laatste passant je dag kleuren.
Mooi is dat.
We hebben goeie buren.
Het is niet zo dat we bij mekaar op de koffieklets gaan, maar steeds een gemeend goeiedag of al eens een vraag hoe het moeder vergaat is fijn.
Een van onze buren heeft een sleutel van ons appartement.
Het is een beslissing die wij en moeder enkele jaren terug namen.
Een voorzorgsmaatregel wanneer ik er niet was en moeder in nood kwam te zitten.
Ik heb de sleutel nu moeder is verhuisd niet terug gevraagd.
Maar best ook: gedurende die enkele maanden dat ik alleen het appartement bewoon heb ik tweemaal moeten beroep doen op de sleutel bij de buur.
Gelukkig waren die thuis.
Met Kerst in zicht dacht ik: zou het niet mooi zijn om onder de kerstversiering bij de wenskaartjes voor André en Jeanine, José en Mireille en Ronald en Magda
een kleine attentie te plaatsen.
Ik kon het ook aan de deur afgeven, maar de cadeautjes onder het boompje leggen zou de nieuwsgierigheid opkrikken.
Was het een extra versiering?
Voor wie en van wie waren de kaartjes?
Zouden ze hun naam terugvinden op het kleine pakje?
Wanneer zouden de pakjes weggenomen worden?
Daags voor kerstdag bleven ze onaangeroerd.
Op kerst vertrokken we, 2de kerstdag kwamen we ’s avonds thuis: de pakjes hadden hun weg gevonden.
Ze waren goed terecht gekomen, dat las en hoorde ik in hun dank- en wensberichtjes.
Zo warm waren de koude dagen rond kerst.
Fijne maandag – à la vôtre
Wilfried
