Zotte Friete en de chocolademousse van moeke
Jullie lazen gisteren maandag met 148 mijn dagbegroeting, bedankt daarvoor.
dinsdag 30 december 2025, een goeiemorgen met Wilfried
De chefs uitleggen hoe je je chocolademousse maakt is je begeven op gewaagd terrein.
Zeker als je weet dat chocolademousse van die chefs, of het nu Ann of Ivan is, een van de vaste lekkernijtjes is op een dessertbuffet van hun cateringopdrachten.
Mijn An deed het dus: uitleggen hoe zij haar chocolademousse maakt.
Ik aanhoorde het met een half oor (het goede oor) en besefte dat het twee totaal verschillende manieren waren van chocolademousse maken.
'Eet jij die van Ivan graag’, vroeg An me in de auto op weg naar huis? Ik at die graag.
‘En die van mij’, voegde ze er aan toe, geen twijfel toelatend.
‘Ook die van u eet ik graag’, stelde ik haar gerust.
Nu moet ik bekennen: ik eet zelden chocolademousse.
Noch die van An , noch die van Ann en Ivan.
Het maakte mijn An niet zoveel uit.
Als de kleinkinderen bijna smeken: moeke ga je met kerst van die lekkere chocolademousse maken, dan weet je: er bestaat geen betere.
Terug thuis in Leuven begon An aan de opdracht. Ik tikte mijn tekst: kerst bij Ivan en Ann.
Wat er precies verkeerd ging kon An niet bedenken.
De chocolademousse had na enkele uren koelkast toch geen goesting om op te stijven.
Ze had het reeds tientallen keren op dezelfde manier gedaan.
Ik suste haar met de wetenschap: opgestijfd of vloeibaar, het is de smaak die telt.
‘Maak eens een foto van mij’ vroeg ik haar.
Ik nam het glaasje chocolademousse op overschot en begon te lepelen.
Je hoort het niet aan de tekst dat ik ‘smakte’.
De chocolademousse droop van mijn kin.
Nooit eerder heeft chocolademousse me gesmaakt zoals die avond in Leuven.
De foto werd als bewijs naar de chefs gestuurd.
Fijne dinsdag – à la vôtre
Wilfried
