moeilijkheden

12/07/2022 - 21:43

dinsdag 12 juli 2022, een goeiemorgen met Wilfried Een klein gebaar en alles is vergeven en vergeten. We zijn met de kids in vakantie. Met een enkele uitzondering in de trappenhal is het er over het algemeen rustig. Het appartement wordt bevolkt door vooral oudere mensen, waarbij ik mezelf ook stilaan mag rekenen. Zeker als bij de naaste buren, een studio, er jonge gasten een weekendje huren. 2 vriendelijke jonge koppeltjes weet An. Plots zijn die jonge gasten het gespreksonderwerp. Heb je dat gehoord vannacht. Ik word niet vlug wakker van iets, een voordeel als je op je goed oor slaapt. Omdat ik een ochtendmens ben zijn het de meeuwen die vechten om een lege mosselschelp die me wakker maken. Blijkbaar hebben mijn huisgenoten en anderen op het appartement het wel gehoord. Wat was me dat. Nog vooraleer ik de ‘uitslapers’ wakker krijg, krijg ik gratis een herhaling van wat het geweest moet zijn. Er wordt gezongen en nog meer gelachen. Dat zingen of wat er voor doorgaat als je een kaoroké organiseert wordt begeleid door muziek waarvan het niveau misschien ook wel kaoroké moet zijn. Na de morgenstond is het plots voorbij. De jonge mensen hebben misschien een daguitstap gepland en zijn er vanavond terug om het repertoire verder te zetten. Kan niet anders want er staan nog sportschoenen op het balkon. Toch blijft het ’s avonds rustig. Wat is stil, stil. Plots wordt aangebeld. Een dame komt zich verontschuldigen voor de overlast die de jonge mensen ons hebben bezorgd. Niet 2 of 4, maar met 12 waren ze. Dat waren er 8 meer dan papa en mama vermoeden. Er wordt nog wat bijgepraat over kinderen die groot worden, goede rapporten, beloningen en zo meer. Om het goed te maken wil de dame dat we het bakje aardbeien aannemen. Een klein gebaar, meer moet dat niet zijn. Zeker al niet omdat we ooit ook 17-jaar waren. Niets dat leuker was dan 17 zijn.