Reeds zooooo groot!
Jullie lazen gisteren dinsdag met 137 mijn dagbegroeting, bedankt daarvoor.
Woensdag 4 juni 2025, een goeiemorgen met Wilfried
Hoe zou het zijn met ons jong duifje?
Dat was de vraag die ons bezig hield en waar we gisteren na 5 dagen afwezigheid antwoord zouden op krijgen.
Dat het letterlijk zou gaan vliegen zijn vond ik te vroeg. Dat het onherkenbaar groot zou geworden zijn, dat was goed mogelijk.
Gegroeid, dat was het zeker, herkenbaar ook al.
Het draagt op beide vleugels dezelfde 2 zwarte strepen als z’n ouders.
Hoe je kan zien of het een mannetje of vrouwtje is, daarvoor zal ik moeten te rade gaan bij Etienne de duivenman.
Duifje zit nog altijd braafjes in zijn bloembak. Papa duif, ik veronderstel dat het papa is, houdt trouw de wacht op de balustrade.
En mama duif? Geloof het of niet, die heeft zowaar een leeg bloemenmandje gevonden waar ze zit… te broeden.
Of dat mogelijk is?
Zeker, duiven die maar één van de twee of zelfs geen jongen overhouden van hun broed gaan opnieuw aan de slag om dat tekort weg te werken.
We moeten ons niet ongerust maken dat onze duiven tijdens onze afwezigheid een gangbang georganiseerd hebben.
Het is gewoon de wet van de natuur. We leven dus opnieuw met blijde verwachting.
Fijne woensdag – à la vôtre
Wilfried
