Spruitjes uit een land waar het meestal vriest
Jullie lazen gisteren donderdag met 114 mijn dagbegroeting, bedankt daarvoor
vrijdag 14 november 2025, een goeiemorgen met Wilfried
Het leven gaat zijn gangetje: niets opvallend deze week.
Terug in Zedelgem gaat alle aandacht naar het opmaken van het degustatieboekje. Het is klaar voor druk.
Wat eten klaarmaken betreft heb ik gekozen voor de gemakkelijke manier. Alhoewel, het werk werd maandag en dinsdag verricht.
Maandag bloemkool met dunne lende, dinsdag spruitjes met kroonkotelet.
Gisteren had ik nog spruitjes en vlees over, zodat het werk in eten steken tot het minimum beperkt bleef.
'Je moet wachten tot het gevroren heeft om spruiten te kopen', zou moeder zeggen.
Waarop ik: 'ze zijn ingevoerd vanuit een koud land waar het negen op de twaalf maanden vriest'.
Er lachend aan toevoegend:' Fluppe Vande Walle heeft ze voor mij meegebracht in zijn rugzak.
Fluppe, de oud keeper van Club Brugge die nu reeds sedert jaren lang een nieuwe motivatie heeft gevonden: de bergen roepen hem steeds terug.
Het wandelen werd alpinisme.
Na eerder de Europese reuzen in Frankrijk en Zwitserland bedwongen te hebben trok hij nu naar Nepal.
Met in zijn rugzak een Club Brugge vlag.
Fluppe draagt zijn oude ploeg nog altijd in zijn hart.
Met de papa van Jelle Vossen maakten ze er een expeditie van: naar het basiskamp van de Everest om dan nog door te trekken tot de top van de Kalapathar.
Daar plantte hij zijn Club Brugge vlag.
Eens terug in de bewoonde wereld van Nepal had hij plaats in zijn rugzak voor m’n zakje spruiten.
Fijne vrijdag – à la vôtre
Wilfried
