Stuurloos !
Jullie lazen gisteren zaterdag met 163 mijn dagbegroeting, bedankt daarvoor
Zondag 14 december 2025, een goeiemorgen met Wilfried
Erwin komt de herberg binnen en zoekt zijn plaatsje aan de toog. Het is lang geleden dat we elkaar hebben ontmoet.
Dat vraagt om een babbel.
Het gesprek gaat al vlug tientallen jaren terug in de tijd.
Onze ouders kenden elkaar heel goed. Het herinnert aan onze jeugd. Onze jeugd en onze kinderstreken.
Hoe het toen was of hoe anders het was.
Er was wat vrees voor het gezag of dat nu vader, moeder, de leraar, de pastoor of …de garde* was.
Maar er was ook respect.
Als dat respect niet voldoende geuit werd volgde de berisping.
Als dat niet hielp volgde een straf.
Die straffen waren soms ludiek maar hielpen wel.
'Ik weet nog heel goed',… zo begint Erwin zijn verhaal.
Ik reed altijd met mijn fietsje naar school. En zoals zovelen deed ik dat graag eens zonder handen op het stuur.
De garde had het gezien en berispte me.
Als ik dat nog een keer zie dan draai ik je stuur van je fiets. Zo maakte de garde zich kwaad.
Ik had mijn lesje geleerd. Toch voor enkele weken lang. Toen gebeurde het opnieuw.
De garde had om de hoek postgevat en wachtte me op.
Na de berisping volgde nu de straf.
De garde haalde een moersleutel uit zijn zak en draaide het stuur van m'n fiets.
Zo kon ik met een stuurloze fiets te voet verder naar huis.
Eens thuis wachtte mijn pa me op met het stuur in de hand.
Deel twee van de straf volgde. Ik denk niet dat ik ooit nog zonder handen op het stuur heb gereden', lachte Erwin.
de garde* - veldwachter of champetter
Fijne zondag – à la vôtre
Wilfried
