Wie zijn die stoere mannen en vrouwen?
Jullie lazen gisteren maandag met 100 mijn dagbegroeting, bedankt daarvoor
dinsdag 6 mei 2025, een goeiemorgen met Wilfried
Vooraleer ik zondag vertrok naar An in Leuven zette ik een bestelling af in Zerkegem en maakte tijd voor een babbel met Diane, de uitbaatster van Kenny’s Visparadijs.
Over het weer dat z’n kar had gekeerd, over de hoop volgend jaar wel een ooievaar te kunnen verwelkomen.
Ze had er goede hoop op.
Er waren er overgevlogen als een soort verkenningsvlucht.
Ongetwijfeld hadden ze de paal met het ronde plateau gezien aan de kant van het water.
Er kunnen wonen met zo’n panoramisch overzicht, ik zou er geld voor geven.
Ze verwachtte een groep motards uit Roeselare op hun zondagse rit.
Die hadden de weg naar Kenny’s Visparadijs wel gevonden.
Interessant, dacht ik bij mezelf, misschien kon ik hun vertellen over mijn ervaringen met het motorrijden.
Zo gemakkelijk het idee bij me opkwam mogelijks een gesprek aan te knopen, zo snel liet ik het weer varen.
Ik mocht dan nog in de jaren 70 de Grimsel-, de Furka- en de Süstenpas als een soort koninginnerit overgetrokken zijn,
ik mocht dan nog na een zonnig weekje Chamonix 5 dagen lang het meest natte Zwitserland getrotseerd hebben,
de helft van mijn bagage verliezen, ik zou mezelf met mijn Yamahake van 200cc
belachelijk maken bij die stoere mannen en vrouwen op hun blinkende imposante Harley Davidsons.
Wie doet nu zoiets, met een ‘brommer’ zo’n bergpassen trotseren, dat is om miserie vragen.
Een jaar na die nooit-te-vergeten-week werd me mijn reiskoffer met o.a. haardroger en scheermachine via de Zwitserse ambassade terug bezorgd.
( in de bagage stak een Michelin groene gids met ons adres )
Ondertussen had ik me een jaar lang niet geschoren en kon ik me met een baard van hier tot ginder met zo’n voorkomen een Harley aanschaffen.
Wat het geworden is na dat avontuur: ons eerste autootje, een Toyota 1000!
Halverwege mijn drankje zwelde het geluid aan, onmiskenbaar.
30 verzorgd uitziende mannen en vrouwen reden hun machine de parking op, plaatsten de Harley netjes op een rij,
vonden het net als ‘gewone’ mensen toch maar frisjes op deze zondagvoormiddag en bestelden aan Diane hun drankje.
Wielertoeristen drinken straffer spul dan deze bikers.
Mij kennende? Het kietelde, ik vond het een uitgelezen kans om toch een babbel op te zetten.
Ik onderbrak het gesprek van de mensen aan het tafeltje naast het mijne met: 'mag ik iets vragen.'
‘Neen', antwoorde de man laconiek.
Of ik schrok? Neen, na het boute antwoord op eenzelfde vraag aan een bonk van een een visser in Arcachon in 2014;
‘j’ai jamais de temps’ verschiet ik niet vlug meer.
Toen moest ik bijna een uur wachten tot de visser wel tijd maakte.
Hier in Zerkegem duurde het luttele seconden; 'vraag maar', lachte de man.
En ja, ze hadden een leider, een captain, die man daar aan de bar.
Ik stond op, ging naar de man toe, onderbrak hun gesprek met: 'mag ik iets vragen.'
'Neen', antwoordde de captain, er aan toevoegend, 'vraag maar'.
De captain vroeg de aandacht van zijn bikers: of ze allemaal eens naar de fotograaf wilden kijken.
Ik krabbelde www.moeyaert.eu op een briefje, gaf het aan de captain en verzekerde hem er op dinsdag een dagbegroeting over te schrijven; vandaag dus.
***
Ondertussen had ik de tijd om een en ander over deze mooie groep bikers op te zoeken.
We zijn een groep Harley-rijders die meer met hun motor willen doen dan hem alleen maar bezitten.
We zijn een H.O.G.-chapter: een door Harley-Davidson erkende vereniging die samen met onze officiële dealer ‘West Flanders Motorbikes’ de passie delen van Harley-Davidson motoren.
Wanneer je interesse hebt om je aan te sluiten bij onze Harley Owners Group FFCB Belgium, wil dit zeggen dat je al deel uitmaakt van een zeer grote groep mensen die het motorhart op de juiste plaats hebben.
Je bent steeds welkom om eens rond te neuzen en te ontdekken of onze groep je kan bekoren.
https://www.hog-flanders-fields.be/history / Maak even tijd om de site van deze Harley Davidsonfamilie met ankerplaats in Roeselare te bezoeken en lees o.a. het fantastische verhaal over Pedro, een mucopatientje die door de groep zijn droom in vervulling zag gaan.
