De eerste zaterdag in de wijnshop
12/04/2021 - 08:04
Volgende in het rijtje: ik had niet anders verwacht: Patrick en Françoise: niet verder dan met de deur in de hand. Of alles ok was,
Maandag 12 april 2021, een goeiemorgen met Wilfried
Gisteren schreef ik in de aanhef van mijn blog; ik ben zaterdag op mijn nest gepakt.
Er waren vraagtekens rond: hoe zou het me vergaan op mijn allereerste dag in de wijnshop.
Er was me door jong en oud op het hart gedrukt: forceer je absoluut niet.
Eigenlijk wees het zichzelf uit: tot dan toe had ik steeds met minstens één krik gelopen en was een tas koffie het zwaarste voorwerp , dat ik van het apparaat tot de tafel had gedragen.
Er moest dus dringend georganiseerd worden.
In de loop van de week kreeg ik een SMS van Geert: ik heb een bestelling, ben je er zaterdag?
Ik was er en Geert kon ’s voormiddags langs komen.
Geert kwam me ophalen in Zedelgem, laadde een tiental kartons, opgeslagen in de garage, in, stopte met me onderweg om een boodschap af te handelen en zorgde er voor dat de boetiek mooi op tijd open ging.
Eddy belde me op donderdag: kan je 4 kartons Prestige rood van Ardonneau leveren.
Ik vroeg Eddy of het grote moeite was zelf langs te komen.
Doe je mondmasker op en we houden afstand van mekaar; dat waren de richtlijnen om nog eens te kunnen babbelen over de wijn.
Ik heb Eddy en zijn mama van 86 graag.
Volgende in het rijtje: ik had niet anders verwacht: Patrick en Françoise: niet verder dan met de deur in de hand.
Of alles ok was, ik het zag zitten en of ze niets moesten doen voor mij?
Dat hoefde niet , maar ik was blij verrast.
Op de middag staken Werner en Marijke hun hoofd binnen.
Hoe het hun huurder op de eerste dag verging?
Werner die maar graag hoorde hoe ik het stelde met mijn nieuwe heup.
Vrijdag is het zijn beurt voor idem hetzelfde.
Weet je wat stelde Marijke voor: we gaan eerst boodschappen doen en dan breng ik je boterhammetjes en koffie.
Moeder had het moeten horen; ik die ’s morgens, ondanks haar herhaalde aandringen, weigerde een pistolet mee te nemen wegens – we gaan vanavond nog genoeg eten-.
Dan moest Eric van de Waterval, die fantastische B&B in Stalhille nog langslopen.
Zijn reserves aanvullen, mij aanmanend; blijf zitten jong.
Er aan toevoegend: Wilfried als je ergens meezit, er iets moet weg gebracht worden, laat het me weten.
Ik heb er nu nog de tijd voor.
En toen kwam An, na een uitgeregende -file-rit vanuit Leuven.
Ook in Jabbeke bleef het regenen.
Maar voor mij was het net alsof de zon al de ganse dag scheen.
Blij er weer bij te horen met mensen die net hetzelfde dachten.
bij de foto:
vooraleer iemand in zijn pen kruipt
Werner en Marijke brachten me boterhammetjes en een lekker slaatje met gezonde pompoenpitten.
Ze hebben hun mondmasker eventjes af voor de foto en hielden de ganse tijd niet 1.5m maar ruim meer afstand
ook op de foto:
als het fruitsap gemaakt wordt van eiers en... en je goed moet schudden met de fles om het er uit te krijgen, wat is het dan?
à la vôtre
Wilfried
