De voorbije week in woord en beeld
25/04/2022 - 10:07
maandag 25 april 2022, een goeiemorgen met Wilfried
MAANDAG
De grote dag voor moeder, familie en vrienden. We organiseren een feest voor haar 95ste verjaardag.
Moeder heeft weet van de aanwezigheid van kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen- maar ook niet meer.
Het is voor haar dan ook een complete verrassing wanneer 90 mensen er aan gehouden hebben er bij te zijn.
DINSDAG
Efkes recapituleren: waar heb ik mijn portefeuille het laatst gebruikt.
Ik maak me niet onmiddellijk zorgen, die dinsdagochtend.
Zal wel in de zijdeur van de camionet steken.
Moeilijk te zien vanuit Blankenberge want de wagen staat in Zedelgem.
Na de middag maak ik me meer zorgen.
Geen portefeuille te vinden, noch in de auto van An, noch in de camionet.
Lichte paniek: politie bellen, cardstop contacteren, interpol inschakelen en wie nog allemaal?
Ik beslis pas woensdag actie te ondernemen.
Moest een snoodaard het gemunt hebben op mijn bankkaart dan was er nu reeds geld afgehaald. Dat gebeurde niet.
An rijdt naar Leuven en belt me onderweg verschillende keren op: doe dit, doe dat.
Ik doe niks, alleen m’n ene blauwe vestje, het dagelijkse, op de kapstok hangen.
Wat komt daar tevoorschijn?
Mijn portefeuille: ik heb vooraleer te vertrekken naar het feest het ene blauwe vestje verwisseld voor een feestelijke blauwe.
Probleem van de baan.
WOENSDAG
We zijn vandaag de 20ste, de eigenlijke verjaardag van moeder.
We moeten toch iets doen?
Het wordt La Maison du Terroir in Ettelgem.
De weeklunch omvat asperges als entree en ossobucco als hoofdgerecht.
Is dat niet te zwaar, aarzelt moeder.
Dan gaan we maar voor het aprilmenu: asperges, lamskroon en Normandische pannenkoek.
DONDERDAG
Ik ben rijkelijk laat met de boekhouding. Die wordt nu afgewerkt.
Voor het eerst in mijn carrière heb ik een teruggave. De uitbreiding van mijn wijnstock en de betaling ervan heeft er alles mee te maken.
VRIJDAG
Oef: het om 03u starten in Zeebrugge wordt opgeschoven naar 06u.
Dat scheelt een slok op een borrel.
De gewoonte is er blijven bestaan: rond halfacht wordt er een jeneverke geschonken.
Dat is een ritueel om de voorbije werkweek af te sluiten.
Het is eerder symbolisch want de dag zit er nog niet op en er komt ook nog een zaterdag.
Mijn taak eindigt iets na de middag.
ZATERDAG
Vandaag start ik wel om 03uur. Het valt mee met de drukte. Ik kan eindigen om halfzeven.
Alle leveringen zijn de baan op.
Vlug, vlug naar huis, bad nemen en nog…driekwartier onder de lakens.
De bakker en de supermarkt, daarna ontbijten.
Nog een boodschap bij Kwarto voor nieuwe cartridges en precies op de minuut open; wijnshop – 11u.
Opletten dat ik ’s namiddags niet in slaap val.
An is er niet om me wakker te maken als er klanten binnenlopen.
Het lukt, ik blijf wakker en rijd na sluitingsuur nog naar Blankenberge met een wijnlevering.
’s Avonds eten we sushi, lekker!
FC de Kampioenen op TV, ik weet niet eens aan wie Boma de job van secretaresse toevertrouwt.
Niet erg, ik zal nog jaren lang de herkansing zien. Het wordt Doortje.
ZONDAG
Geen wijnshop vandaag want ik help Ivan met een cateringopdracht.
Op de middag serveer ik de Furdyna champagne en Graves d’Ardonneau Prestige in wit en rood.
Nadien zie ik nog koers en voetbal op TV.
Ook dat loopt perfect: Club wint van Antwerp met 1-0 en Remco Evenepoel wint Luik-Bastenaken-Luik.
Ik herinner me niet dat er ooit 3 Belgen op het podium van deze klassieker stonden.
Top!
à la vôtre
Wilfried
