De wereld zoals het is ‘In de Sint-Lucaskliniek in Assebroek’ Deel I
16/03/2021 - 08:38
De deuren van de operatiezaal gaan automatisch open. Mijnheer Moeyaert is aan de beurt.
Dinsdag 16 maart 2021, een goeiemorgen met Wilfried
Mooi op tijd op de afspraak aan het onthaal van de Sint-Lucaskliniek in Assebroek.
Ik krijg kamer 211, bed 2, op het tweede verdiep afdeling orthopedie toegewezen.
Ik denk aan mijn buurman van mijn wijnshop in Jabbeke,
Danny Desmedt, die tovert met carrosseriewerk.
Ook hij vindt wel een vervangstuk voor de delen die niet meer opgelapt of uitgeblutst kunnen worden.
Tijdens mijn verblijf zal ik het gezelschap krijgen van een jongeman die zijn kruisbanden buitenkant knie gescheurd zijn.
Later is er een mede-inwoner uit Zedelgem die aan de schouder wordt geopereerd.
Bij mij gaat het om een nieuwe linker heup.
Wat me meteen opvalt bij het binnenkomen van de kamer?
Het kamerbreed venster met zicht op de Assebroekse Meersen. Mooi!
De volgende anderhalve dag van mijn verblijf in de Sint-Lucaskliniek zal ik getuige zijn van joggers, fietsers en wandelaars die zich laten verrassen door plotse buien, windvlagen en een donderslag.
We zijn inderdaad nog maar maart.
Na die geplande anderhalve dag krijg ik een herkansing; met dag 3, dag 4, dag 5, zelfs dag 6.
En te weten dat sommige ziekenhuizen nieuwe heupen plaatsen in dagkliniek opname.
Dag 1 Woensdag 10 maart
Mijn buur van bed 1 is een cipier.
Ik ben dus in goede handen moest er een van de verpleegsters met mij aan de haal willen gaan.
Op dag 3 zal duidelijk worden dat dit een schromelijke overdrijving is van die mogelijkheid.
De verpleegster met het opvallende haarkapsel zal me dan met de voeten op de grond zetten.
Wie wil er een escape uitvoeren met een negenenzestigjarige?
Ik installeer me en wacht de scheerbeurt af.
Gelukkig zijn de coronabeperkingen sedert een tweetal weken terug geschroefd en mag er geknipt en geschoren worden.
9.15 u
Mijn bed wordt in de wachtrij geschoven.
Ook de dames van mobiliteit zijn super vriendelijk en weten hoe ze hun patiënten stress kunnen ontnemen.
Lang wachten hoeft niet. Ook het bed met de cipier wordt binnen gerold.
De deuren van de operatiezaal gaan automatisch open.
Mijnheer Moeyaert is aan de beurt.
Ik word van het bed op de operatietafel geschoven.
Mijn armbandje wordt een laatste keer gescand.
Naam, geboortedatum en de juiste heup, de linkse.
U hebt ook wel eens een verhaal gehoord over … Hier in Sint-Lucas klopt alles.
We gaan er aan beginnen is het hoofd van de voorbereidende werkzaamheden overtuigd.
Ik heb gekozen voor algemene verdoving.
Broer Ivan, die nu lustig rond peddelt met de Strada in zijn achterzak van het koersplunje, koos voor plaatselijke verdoving en heeft het me afgeraden.
Nog geen 5 minuten later wordt ik van de operatietafel terug in mijn bed geschoven….
Morgen deel 2,
à la vôtre
Wilfried
