Het Boodschappenlijstje
31/03/2021 - 08:57
20 april 2021 wordt moeder 94! Als origineel cadeau wil ik haar mijn boek schenken: 'Moeder een leven lang'. Momenteel zit ik met het schrijven er van aan pagina 105, en daarmee in de laatste rechte lijn van de de voorbije 10 jaar. Nu en dan los ik een stukje er van in deze blog. Vandaag een tweede keer: het boodschappenlijstje
Woensdag 31 maart 2021, een goeiemorgen met Wilfried
Wat ze op het papiertje zet wil ze correct schrijven.
Is het met een c of een k vraagt ze als ze niet zeker is van de schrijfwijze van een product.
Daarom bewonder ik m’n moeder van 94 jaar.
En soms… soms vervloek ik haar zonder het uit te spreken.
Als ik met de klink van de deur in mijn hand sta, vertrekkensklaar en er geen spoor van een boodschappenlijstje te bekennen valt.
Om 11 uur open ik mijn wijnshop, twee dorpen verder. Ik heb nog 10 minuten..
Kun je nog om groenten gaan?
Kun je nog naar de apotheker voor een zalfje?
Kun je nog….
Neen, antwoord ik, nogal ontvlambaar, haar geen blik gunnend.
Nu heb ik geen tijd over, gisteren had ik tijd, eergisteren had ik tijd.
Een boodschappenlijstje is er niet.
Ik sla de deur hard toe. Moeder blijft achter.
Terwijl de storm in m’n binnenste gaat liggen overweeg ik, hoe ik het, vooraleer de avond valt, kan oplossen.
Andermaal!
Toch maar een halfuurtje vroeger sluiten? Voor de allerlaatste keer dan.
Wat ze tekort komt weet ik zo uit het hoofd.
Ik sluit de boetiek precies om 17 uur en laad, nog vooraleer de winkels dichtgaan, groenten en fruit in de groentewinkel, zalfjes bij de apotheker, honing, boter, eieren en het overige in de supermarkt.
Genoeg om een zondag, maandag, dinsdag en woensdag mee door te komen.
Ik kom thuis, de handen vol.
Moeder kijkt niet eens verbaasd op.
Ze kent mij en haar andere pagadders.
Zo staat er regelmatig ’s morgens in alle vroegte, zonder dat ze er om vraagt, een zakje met een pistolet en een boterkoek aan de voordeur.
Onze jongste van de broers is gepasseerd.
De buren of wie dan ook halen het van de stoep en zetten het voor de deur van 2 hoog.
Ik berg alles op waar het hoort, steek de oven aan op grillstand, rooster sneetjes notenbrood, haal 2 glazen uit de kast en zet me in de zetel.
Het is zaterdagavond, tijd voor een aperitief.
De fles bubbels in de ene hand, met de rechter maak ik het musselet los.
Ik speel wat met de tegendruk van het kurk tot hij met een zuchtje loslaat.
Ooit schreef iemand: champagne moet zuchten zoals een vrouw.
’t Zou m’n moeder kunnen zijn. Zalig van geluk op een zaterdagavond.
We tikken met de glazen, wensen mekaar gezondheid en denken beiden hetzelfde: eigenlijk doen we dat niet slecht, zo samen.
à la vôtre
Wilfried
