Jori op het Culturele Festival van Boortmeerbeek
29/06/2022 - 08:17
Woensdag 29 juni 2022, een goeiemorgen met Wilfried,
Ik had gisteren een belangrijke afspraak. Heel belangrijk en terzelfdertijd, een moeilijke.
Een afspraak met een moeilijke vraag, dat wist ik op voorhand.
Want ik geloof niet dat er een hechtere relatie in het leven bestaat dan deze van een duivenmelker met zijn duiven.
En precies dat wou ik met mijn vraag wat doorbreken.
Nonkel Marcel zou in de ‘jaren stilletjes’ zelfs op de jaarmis voor zijn broer afwezig blijven moest hij daardoor de thuiskomst van zijn duifjes missen.
Niet dat nonkel Marcel z’n broer niet koesterde, integendeel.
Gisteren ontmoette ik Paul. Paul de mensenman uit mijn kinderboek over Jori, de duif met hoogtevrees.
Ik had een schitterend idee, opgedaan toen ik vorige week mijn boek ging voorlezen voor de kinderen van het klasje van meester Koen.
Een papa en mama van een van de kindjes had een mand met duifjes mee.
Dat zorgde voor een ongekende apotheose toen de kinderen op de speelplaats de duifjes eventjes mochten vastnemen om ze dan nadien gelijktijdig los te laten.
Mooi was het om zien; de verwondering en bewondering op de gezichten van de kinderen.
Meer had ik niet nodig om te beseffen, voorlezen met veel gevoel uit Jori is dan wel mooi, hoeveel mooier zou het niet zijn moest Paul telkens voor de apotheose kunnen zorgen.
'Dat is een hele dag van huis zijn'? vroeg Paul me.
Als we naar Boortmeerbeek gaan, de volgende afspraak en we doen enkele terrasjes, dan wordt dat misschien een daguitstap.
Naïef, zoals ik ben, dacht ik de mensenman met dat aanlokkelijk aanbod te kunnen overhalen.
Niet dus, want Paul moest er zijn voor zijn duiven.
Alhoewel… de avond was nog jong en de soep wordt nooit zo heet gegeten als ze is.
In dit geval, een fris drankje wat er voor zorgde, dat Paul me bij het afscheid op het hart drukte: we zien en horen mekaar wel.
Als ik Paul ’s voormiddags help met zijn duifjes te vertroetelen, we na de middag naar Boortmeerbeek rijden en ’s avonds thuis zijn voor het avondeten… van zijn duifjes, ben ik er zeker van dat, wanneer hij op de kindergezichtjes de verwondering en bewondering voor zijn duifjes, Jori op kop, zal zien, me zal vragen:
wanneer is de volgende keer Wilfried.
wordt vervolgd !
à la vôtre
Wilfried
