Pasen in Pouilly-sur-Loire deel II
08/04/2021 - 07:58
Van honderden meter vooruit, langs de met bomen afgezoomde laan, werd het duidelijk: dit is geen gewone zondag.
D)onderdag 8 april 2s021, een goeiemorgen met Wilfried
Paaszaterdag in Pouilly was een soort thuiskomen.
Thuiskomen bij Rapeautje.
Roland en Martine, de allereerste wijnboer waarmee we samenwerkten.(1986)
Het importeren van zijn wijn kwam tot stand nadat we tijdens een ijzig koude februarimaand de echtgenote van de wijnboer een handje toestaken met het opbinden van de wijnranken.
Roland was gehospitaliseerd na een traktorongeval.
We kozen er de cuvee die dan voor ons werd voorbehouden en waarvan de flessen een eigen etiket kregen: Les Beaux Jours aux Berthiers.
Het was ook het thuiskomen bij Landrat en zijn schoonzoon Guyollot, bij de familie van Marcel Langoux, bij Bardin in Les Chaumes, bij Saget in Le Charenton.
Thuiskomen bij Marcollini, de keldermeester op het domain La Renardière (nu nog altijd een van onze wijnbouwers).
Tussen al die bezoeken in, van de zaterdagnamiddag tot de maandagnamiddag waren we het aan onszelf verplicht ook goeiendag te zeggen in de café de Commerce, in de Chouxfleur en mochten we zeker niet voorbijgaan aan een cassecroute in Chavignol.
Cassecroute met geitenkaas, of wat had je gedacht.
In Chavignol kwam gans Parijs.
We leerden er zelfs de man kennen die verantwoordelijk was voor de straatverlichting.
Wat me er toe aanzette om hem te vragen of Parijs nu in het donker zat, nu hij hier van zijn glas koele sauvignon Sancerre van Tissier aan het slurpen was.
Met Ivan en An, met Patrick en Françoise, met moeder en tante Jenny, met Geert en Francine, met Romain en Christine, met Johan van Knokke, met Dirk en William uit Asse, met Franky: in allerlei soorten combinaties deden we Pouilly aan,
maar met Pasen alleen.
Iedereen belovend dat we er niet te lang zouden mee wachten terug te komen.
Wat we ook deden.
In juli op doorreis naar het zuiden, twee weken later bij de terugkeer.
En dan nog eens met het verlengde weekend van 1 of 11 november.
Ik overdrijf dus niet met te zeggen dat Pouilly een soort tweede thuis was.
Pouilly-sur-Loire, niet te verwarren met Pouilly Fuissé in de Bourgogne.
In het dorp aan de Loire maken ze, logisch, Loire wijn van de sauvignondruif.
Wat ze Pouilly Fumé en/of Blanc Fumé de Pouilly noemen.
In Fuissé wordt de witte wijn van chardonnay geproduceerd.
Op Paaszondag werden we in de Coq Hardi verwent met een verzorgd ontbijt.
Monsieur Astruc was al vroeg in de weer in zijn keuken. Een brigade assisteerde hem.
Madame blonk de glazen achter haar bar en de garçon, Gerard, in zijn veel te grote bordeauxrode blazer, zorgde er voor dat niemand iets te kort kwam.
Een stagiair startte met het dagelijkse ritueel van de eerste opdracht, specifiek bedacht voor de jongste van de bende: zorg er voor dat ook de laatste afgevallen bladeren bijeen geharkt worden.
Het was tenslotte Pasen.
Na ons ontbijt vertrokken we naar onze volgende wijnboer-afspraak.
Om pas na enen, rijkelijk laat, terug aan het hotel te arriveren.
Van honderden meter vooruit, langs de met bomen afgezoomde laan werd het duidelijk: dit is geen gewone zondag.
Een parkingmeester zorgde er voor dat de tientallen auto’s netjes afgelijnd zo weinig mogelijk plaats innamen.
Morgen afsluitend deel III
à la vôtre
Wilfried
Nota
bij de foto's: aanvankelijk passeerde de N7, de beroemde Nationale Sept, bezongen door Charles Trenet, door het dorp.
Later werd de A77 aangelegd die de dorpen links (in dit geval rechts) liet liggen.
Maar als je goed kijkt op foto 1 (klik voor grotere foto) zie je een 3de weggetje; een Romeinse weg die dwars door de wijnvelden loopt, tegenwoordig een kasseiweg.
foto 2 toont café de Commerce,
foto 4 de uitbaters van Chez Memère ( de keuken 'chez maman' is stukken beter )
foto 6 'La Bouteille d'Or', indertijd het fijnste restaurant, maar begin de jaren 90 definitief gesloten.
,