Pasen in Pouilly-sur-Loire Epiloog + Chavignol
11/04/2021 - 09:22
Het dorp aan de Loire had niet alleen een impact op mij.
Gisteren 'op mijn nest gepakt' en daardoor geen dagbegroeting. Maak ik vandaag goed met een dubbel-lange blog
Zaterdag 10 april 2021, een goeiemorgen met Wilfried
U kon 3 dagen lang mijn belevenissen met Pasen in Pouilly volgen.
Het dorp aan de Loire had niet alleen een impact op mij.
Hoe anders te verklaren dat vrienden na ons weekendje in 2019, met die fantastische barbecue, in de rivier, het maar blijven herhalen: dat moeten we opnieuw doen.
Hoe anders te verklaren als een van mijn vrienden onderstaande foto stuurt uit zijn plakboek.
Het etiket van een Pouilly Fumé Cailbourdin geschonken in de Coq Hardi, toen nog met de uitbaters-eigenaars Astruc.
We schrijven...1990. Zij herinneren het zich als de eerste trip samen naar de Loire.
Hoe is het anders te verklaren dat Madame Astruc ons bij hen thuis privé uitnodigt voor het aperitief, jaren nadat ze de zaak hebben overgelaten.
We tankten in Pouilly aan het eind van onze driedaagse en soms aan het begin van onze vakantie aan de pomp van ‘les 200 bornes’.
Een meer nostalgisch beeld langs die beroemde N7 is er niet te vinden.
In Pouilly had je les 200 bornes, 100km Parijswaarts les 100 bornes.
Dat terugkeren was een onderneming op zich.
De N7 ging in rechte 4-vaks stukken van dorp naar dorp: Pouilly, Maltaverne, Cosne, Briare, Montargis.
Omdat dichte huizenrijen in de dorpen het niet altijd toelieten ging de N7 over op 3 en zelfs op 2 vakken.
Het verplichte inschuiven markeerde men met gebogen pijlen op de baan. Het was het ritsen avant la lettre.
Ohwee als je durfde buiten de lijnen te gaan.
Op de volgende top van de helling hield de gendarmerie je met de verrekijker in de smiezen.
Dat zorgde op de laatste dag van een verlengd weekend tot ellenlange files waarbij de snelheid van 120 gereduceerd werd naar 0.
We maakten er ons niet druk in; we wisten het vooraf en zagen het vooraf.
Wanneer we bij Rapeau op de glooiing van Les Berthiers de traffic op de route nationale in de vallei taxeerden.
Dus maakten we er het beste van. Met Ivan in de auto was dat geen probleem.
Bij de wegversmalling schoven de wagens meermaals honderd meter ver naast mekaar vooruit.
Onze auto volgepropt me kartons Pouilly Fumé en Sancerre, naast ons een auto volgepropt met mooie Françaises die wel enkele flessen te ruilen hadden.
Onze appellation controlées tegenover enkele flessen van bedenkelijk allooi.
Dat er bij genomen, want de frisse verschijningen maakten het aanschuiven aangenamer.
Van hun witte wijn maakten we liters visfumet.
CROTTIN DE CHAVIGNOL
Oorsprong van de kaas is het dorpje Chavignol in de Sancerrois met maar zo’n 200 inwoners, maar wel beroemd om zijn kaas. De kaas wordt al sinds de 16e eeuw geproduceerd. Wordt de kaas als Crottin de Chavignol gelabeld, dan moet de melk ook uit de omgeving van Chavignol komen, en moet de kaas volgens de traditionele bereidingswijze gemaakt zijn.
Er zijn overigens wel andere kazen in de markt die “Crottin” genoemd worden, maar die hoeven niet te voldoen aan de strenge AOC-eisen.
In de ontwikkeling van de Crottin de Chavignol tot een bekende kaas hebben twee factoren een belangrijke rol gespeeld.
Allereerst de druifluis Phylloxera, die aan het einde van de 19e eeuw een enorme slag heeft toegebracht aan de druiventeelt in Frankrijk.
Dit maakte dat in de Loirevallei extra land vrijkwam, en ingezet kon worden voor de geitenhouderij.
Daarnaast kwam in die tijd het transport op gang; met name de spoorlijn van Nevers naar Parijs maakte dat er opeens een enorme markt voor de kaas openging.
De geitenmelk wordt bij ontvangst (binnen 24 uur na melken) heel licht met stremsel aangezuurd; meestal is de melk nog warm.
Het stremmen duurt lang, 24 tot 48 uur.
De wrongel wordt uit de wei gehaald en lekt eerst uit op een doek, waarna ze in conische vormen met kleine gaatjes gedaan wordt.
Eenmaal uit de vorm wordt de kaas gezouten en gedroogd, waarna een rijping van minimaal tien dagen, maar optimaal een maand volgt.
Resultaat is een klein kaasje, met een lichte, ivoorkleurige kaasmassa. De korst is natuurlijk, met wat schimmel aan de buitenkant.
Naarmate de kaas rijpt, wordt de schimmel donkerder, met een blauwe tint.
De Crottin de Chavignol, in oplopende graad van rijping:
Mi-sec : een zachte en frisse geitenkaas
Gerijpt (Plus âgé): een licht witte of blauwe schimmel verschijnt, een iets fijnere smaak
Bleu: een vollere smaak, volgens kenners de smaak van hout en champignons
Sec: de kaas krijgt de aroma’s van noten.
Repassé: speciale, in aardewerken potten geconserveerde kaasjes met een zeer geprononceerde smaak
