Serenade voor mooie madammekes en ander schoon volk
12/02/2021 - 05:32
86 is Lucien en nog erg vif, ook al heeft hij last van de longen. Hoe je dat combineert met trompetspelen? Het moet een taaie duvel zijn.
Vrijdag 12 februari 2021, een goeiemorgen met Wilfried
Ik heb het er vroeger al eens over gehad in mijn blog.
De oude man die in het centrum van ons dorp deuntjes op zijn trompet speelt.
Ik had hem enkele weken gemist en dacht dat de ouderdom of hemzelf of zijn trompet had klein gekregen.
Tot een maand terug.
Hij had zich in zijn rolstoel geïnstalleerd in de reuzegrote kerst-geschenkverpakking die aan de ingang van het gemeentehuis stond opgesteld.
Hij blonk tussen de vele lichtjes van de versiering.
De voorbije weken bleef het stil, tot gisteren voor de middag.
Hij had plaats genomen op een van zijn favoriete plekjes, de bank rechtover ons appartement.
Mensen rondom zijn het al gewoon, toevallige passanten kijken wel eens raar op.
Je ziet niet in ieder dorp iemand die in de ijzige koude trompet blaast.
Ook de voorbij rijdende dametjes van de plaatselijke politie keken toch eventjes verbaasd.
Want ik had iets geweldig in petto.
'Zeg de keer meneer', vroeg de man, terwijl hij stopte met blazen.
'Omdat jij altijd zo mooi trompet speelt, wat zou je er van denken moest ik je daarvoor eens trakteren', stelde ik hem voor.
De man hoefde niet na te denken, knikte volmondig en speelde, terwijl ik de glazen naast hem op de bank vulde, nog een deuntje.
We hebben honderd uit gepraat.
86 is Lucien, nog erg vif, ook al heeft hij last van de longen.
Hoe je dat combineert met trompetspelen? Het moet een taaie duvel zijn.
Een bengel die de plaatsjes uitzoekt waar volk passeert, vrouwvolk bij voorkeur.
Op de bank aan de bushalte bijvoorbeeld.
'Is da madammeke van daarboven ziek misschien' vraagt hij me ondeugend, als hij niemand aan het venster ziet verschijnen.
Ik antwoord hem dat dat madammeke springlevend en mijn moeder is.
'Ha', zegt hij, 'gij bent de zoon van Frans. Weet je Frans heeft me nog getrakteerd met een crème, meer dan 70 jaar geleden. Ge trekt op je vader'.
Is het een gelijkenis van de ogen, de mond, de neus?
Of is het omdat ik zoals m’n vader toen, hem nu op mijn beurt trakteer?
'Schenk ze nog eens vol, ik trakteer', maant hij me aan.
De sloeber.
Zedelgem heeft niet alleen een beiaard, maar ook een trompetspeler.
