't zal toch geen corona zijn?
03/05/2021 - 11:01
Moeder was eerst aan de beurt: een drupneus, een kriebelhoestje, wat schraping in de keel.
Maandag 3 mei 2021, een goeiemorgen met Wilfried
Bij ons op het appartement in Zedelgem staat alles open.
Een schoen, een pantoffel, een houtspie; zo wat alles gebruikt moeder om de tussendeuren op een kier te zetten en zo de boel te verluchten.
Venster vooraan op een kier, deur achteraan wijd open.
Bacteriën en microben buiten houden.
Er voor zorgen dat corona geen kans krijgt. Tot nu toe zijn we er in geslaagd.
Ook al koude geleden, maar een extra truitje brengt soelaas.
’s Nachts de temperatuur on hold, het dakvenster open en ‘een sjarze’ en plus.
Corona buiten, valling binnen!
Als je dan mag kiezen, liefst het laatste.
Moeder was eerst aan de beurt: een drupneus, een kriebelhoestje, wat schraping in de keel.
Dokter komt langs.
Moeder is wellicht zijn gemakkelijkste patiënt.
Moeder zet zich, dokter luistert naar haar uitleg.
De dokter knikt zevenendertig keer ja.
Alleen bij het laatste moet hij tegen moeder ingaan: neen het zal wel geen corona zijn.
Omdat het toch een oorzaak moet hebben vertelt moeder dat ze met mij in de auto een weekend naar de Ardennen is geweest.
Niet verder zoeken, t’is dus van de airco in mijn auto.
Als er nu een iets is die niet meer marcheert aan mijn auto, dan is het de airco.
Drupje voor de neus, lepeltje voor de hoest en als het niet over is tegen halfweg volgende week, pilletje antibiotica.
Op dag 2 (!) komt de antibiotica in huis.
Moeder raakt er van af.
1/4 door de dokter te zien, 1/4 door meteen alles in huis te halen, 1/4 door rigoureus op de minuut en met de millimeter alles in te nemen en 1/4 door het snipverkouden aan mij door te geven.
Moraal van het verhaal: van waar komt die uitdrukking, snipverkouden?
Morgen kom ik er op terug met een leerrijke uitleg.
à la vôtre
Wilfried
